Julian Tuwim „Wiosna-Dytyramb” interpretacja i analiza wiersza

„Wiosna - Dytyramb” to utwór pochodzący z wczesnego okresu twórczości Juliana Tuwima. Tytuł jest nawiązaniem do tradycyjnych świąt ku czci Dionizosa, greckiego boga wina, którym towarzyszyły uczty i orgie. Poeta opisuje orgię, w jaką przerodziło się święto mieszkańców nieokreślonego miasta gdzieś w Polsce. Wylegają oni wiosną na ulicę, by nie tyle się bawić, ile zaspokoić swoje seksualne żądze i pić na umór. Opis tłumu jest odstręczający i ohydny, podobny do gromady jakiejś szarańczy a nie ludzi.

„Gromadę dziś się pochwali,
Pochwali się zbiegowisko
I miasto.
Na rynkach się stosy zapali
I buchnie wielkie ognisko,
I tłum na ulice wylegnie,
Z kątów wypełznie, z nor wybiegnie”.

Próżno szukać w tym wierszu radosnej atmosfery cieszenia się życiem, podmiot liryczny wyraża raczej przerażenie witalnością i siłą tłumu, jednocześnie nie szczędzi mu obelg i epitetów.
„A!! będą później ze wstydu się wiły
Dziewki fabryczne, brzuchate kobyły,
Krzywych pędraków sromotne nosicielki!
Gwałćcie! Poleci każda na kolację!
Na kolorowe wasze kamizelki,
Na papierowe wasze kołnierzyki!
Tłumie, bądź dziki!
Tłumie! Ty masz RACJĘ!!!”.

Spłodzone w orgii dzieci autor nazywa bękartami i nawołuje, by jej jak najszybciej pozbawić życia, by płodzić następne. Uczucia wobec ogarniętego żądzami tłumu nie są jednoznaczne – we wspomnianym wyżej fragmencie mówi się, że tłum ma rację, gdzie indziej podmiot liryczny nazywa go „gnojem”. Wszystko wskazuje na to, że Tuwim zmieniał punkt widzenia wobec masy ludzkiej, dlatego mogły powstać takie wiersze jak właśnie „Wiosna -Dytyramb”, ale również utwory jak „Do krytyków” czy „Ranyjulek”.

Podmiot liryczny utworu jest typu pośredniego, wszechwiedzącego. Rymy nieregularne, wiersz składa się z kilkunastu różnej długości zwrotek. Pełno w nim wyrażeń potocznych, zaczerpniętych z języka ulicy „bękarty”, „dziewki fabryczne”, „brzuchate kobyły” - to akurat o kobietach w ciąży. „Dytyramb” Tuwima nawiązuje do turpistycznego stylu francuskich symbolistów. Można w nim odnaleźc echa wiersza „Paryż się budzi” Arthura Rimbauda, który Tuwim przełożył na język polski.