Tristan i Izolda: winni czy niewinni? Rozprawka

Czy Tristan i Izolda są winni? Czy bohaterowie średniowiecznej legendy zasłużyli na tragiczny los, który stał się ich udziałem? Rozpatrzmy argumenty, które pozwolą nam ocenić zachowanie bohaterów.

Po pierwsze, przeanalizujmy zachowanie Tristana. Bohater był pięknym młodzieńcem, wzorowym i wiernym królowi rycerzem. Kiedy podstępnie został mu podany magiczny napój, wszystko zmieniło się diametralnie. Bohater zaczyna dążyć do kontaktu z ukochaną – jednocześnie ma świadomość, że nie ma prawa pragnąć Izoldy. Jednak uczucie jest silniejsze od woli i rozsądku.

Po drugie, zatrzymajmy się przez chwilę przy losie Izoldy – przepięknej,  jasnowłosej, pożądanej przez mężczyzn kobiety. Charakteryzując Izoldę, należy wspomnieć o jej cechach osobowych: była kobietą dumną i inteligentną, hardą i wrażliwą. Wierna swojemu mężowi, królowi Markowi, godnie pełniła rolę żony do momentu wypicia zaczarowanego napoju. Wówczas pokochała Tristana miłością zakazaną, której próbuje się przeciwstawić. Nie potrafiąc tego zrobić, ukrywała się wraz z kochankiem. Bardzo przez to cierpiała i gotowa była ponieść śmierć, aby uchronić Tristana.  

Po trzecie, bohaterowie kochają miłością silniejszą niż śmierć. Chociaż uczucie zdeterminowane jest siłą magicznego napoju, bohaterowie starają się mu przeciwstawić. Wszelkie próby działania na przekór miłości są z góry skazane na porażkę, albowiem uczuciu sprzyja Bóg. Mimo wielu przeszkód Tristan i Izolda odnajdują się nawzajem.

Po rozpatrzeniu argumentów za i przeciw stwierdzam, że bohaterowie są niewinni. Nie mieli wpływu na los, który ich spotkał; nie pragnęli miłości, która zapłonęła pomiędzy nimi. Wręcz przeciwnie – uciekali przed nią, jednocześnie gorąco jej pragnąc. Lata rozłąki nie wpłynęły na uczucie, które w chwili spotkania było tak samo płomienne jak na początku. Dopiero po śmierci zostali połączeni na zawsze.