Współczesny świat – jak radzić sobie z zagrożeniami i pokusami, które czyhają z każdej strony?

„Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza,/ Człowiecze z końca wieku?” - pyta Kazimierz Przerwa – Tetmajer w wierszu „Koniec wieku XIX”. Adresat odpowiada niemym zwieszeniem głowy. Czy i dziś, u początku nowego stulecia, odpowiedź byłaby podobna? Czy też przez te kilkadziesiąt lat zdążyliśmy wypracować jakieś nowe sposoby radzenia sobie z zagrożeniami, jakie niesie ze sobą życie? Trudno udzielić jednej odpowiedzi, ponieważ każdy sam poszukuje różnych dróg.

Życie staje się coraz bardziej skomplikowane. Globalna wioska, w jakiej żyjemy, sprawia, że tragedie i zagrożenia, które kiedyś miały charakter lokalny, obecnie dotyczą wszystkich. Średniowieczne wojny toczyły się wolniej i dotyczyły terenów, na których aktualnie przebywało rycerstwo. Wojny światowe dotknęły niemal wszystkie państwa i pochłonęły setki tysięcy ofiar, zarówno żołnierzy jak i cywilów. Ta największa katastrofa współczesnego świata, kształtuje stosunek do rzeczywistości nawet tych, którzy jej nie pamiętają. Lęk przed śmiercią towarzyszy człowiekowi od początku jego istnienia, ale obecnie ta śmierć wydaje się bardziej niespodziewana. Każdego dnia setki ofiar giną w wypadkach samochodowych, katastrofach lotniczych. Media informują o tym cały świat, tak że stajemy się świadkami wszystkich tych tragedii, co potęguje poczucie zagrożenia. Mamy świadomość, że śmierć może nas spotkać w każdym momencie. Jak sobie radzić z tym lękiem. Myślę, że mimo upływu wieków, wciąż pozostaje aktualne szukanie pocieszenia w religii. Wiara w to, że śmierć nie jest końcem ostatecznym, a życie doczesne ma wyższy cel, nie jest przypadkowe.
 
Dla mnie największą wartością, która pozwala mi opierać się pokusom i walczyć z zagrożeniami jest rodzina i przyjaciele. Ludzie bliscy i ważni, dla których warto się starać i poświęcać. Oczywiście rodzina nie może nikogo uchronić na przykład przed gwałtowną śmiercią, ale sprawia, że życie ma sens. Pomaga też zwalczyć różne pokusy. Świadomość, że jest się potrzebnym i trzeba być odpowiedzialnym także za inne osoby, daje wiele siły do tego, by stawać się lepszym człowiekiem. Niejednokrotnie czuję się zmęczona życiem, mam ochotę „pójść na łatwiznę” , odpuścić sobie zrobienie czegoś ważnego, zachować się nie tak, jak należy, ale tak, jak jest prościej. Ale wtedy zastanawiam się, co na powiedzą moi bliscy, czy będzie im wstyd, czy ich zawiodę. I staram się postąpić tak, by mogli być ze mnie dumni.

Oczywiście miłość do bliskich sprawia, że do lęku przed śmiercią dochodzi jeszcze lęk o bliskich, ich zdrowie, życie i szczęście. Nie sposób go nie odczuwać, nie można go w żaden sposób wyeliminować. Trzeba się z nim pogodzić, mieć nadzieję, że wszystko będzie dobrze. A kiedy zdąży się jakieś nieszczęście, pocieszenia szukam właśnie wśród bliskich, z ich obecności czerpię radość i siłę do życia. Cierpienia przeżywane wspólnie wydają się łatwiejsze do przetrwania. Świadomość, że ma się kogoś bliskiego, na kogo można liczyć, zawsze pomaga.