Daniel Naborowski - ogólna charakterystyka twórczości

Daniel Naborowski to jeden z najznamienitszych przedstawicieli poezji dojrzałego baroku. Był nadwornym poetą Radziwiłłów litewskich, dlatego też jego twórczość, możemy umiejscowić w nurcie poezji dworskiej. Poeta urodził się w 1573 r., zmarł natomiast w 1640 r. Swobodnie możemy też nazwać go człowiekiem renesansu, znał się na medycynie, prawie, polityce i mechanice. Bliski był mu kalwinizm.

Jak przystało na twórcę barokowego, odwoływał się w twórczości do istniejących w świecie sprzeczności. Jednak w przeciwieństwie do współczesnych mu, nie próbował ich przezwyciężyć, ale traktował jako nieodłączny składnik ludzkiej egzystencji. Podobnie jak  twórcy renesansowi, poszukiwał w świecie harmonii. Jednak wyłącznie jego dążenia korespondowały z tendencjami odrodzeniowymi. Po doświadczeniach rokoszu Zebrzydowskiego, poznaniu różnych środowisk naukowych, po dokładnym przeanalizowaniu politycznych zależności oraz w wyniku osobistych doświadczeń, Naborowski nie żywił nadziei na spokojne, idealnie harmonijne życie.

Poeta przyjmuje postawę umiarkowaną, będącą według niego najodpowiedniejszą, dla funkcjonowania w chaotycznym świecie:

„Miłujmy i żartujmy,
Żartujmy i miłujmy,
Lecz pobożnie, uczciwie…”

Głównym...