Gałczyński „Dlaczego ogórek nie śpiewa?” - interpretacja i analiza wiersza

Niewielki wiersz K. I. Gałczyńskiego „Dlaczego ogórek nie śpiewa” podzielony jest na cztery wersy, z których wers 1, 3 i 4 mają po czery wersy długości i charakteryzują się nieparzystymi rymami (abab), natomiast wers 2 ma trzy wersy długości (o schemacie aba).

Temat wiersza jest bardzo zabawny – autor zadaje w nim retoryczne pytania na temat kondycji ogórka. Zastanawia się, czy przypadkiem ogórek nie jest bytem wiecznie nieszczęśliwym, zamkniętym szczelnie w słoiku (a więc mamy do czynienia z ogórkiem kiszonym bądź konserwowym, co w pewien sposób przydaje wierszowi dodatkowego wymiaru komizmu), podczas gdy jego największym marzeniem jest śpiew. 

Gałczyński buduje swój utwór w sposób bardzo lakoniczny. Stosuje również formy deminutywne (zdrobnienia), takie jak „słoneczko” i „chmurka”, również wzmagajace komizm wiersza.

Ogórek jest przedmiotem nieożywionym, a już zwłaszcza ogórek kiszony. Gałczyński nadaje mu jednak wymiaru duchowości – ogórek nie tylko pragnie śpiewać jak skowronek, lecz przede wszystkim bardzo cierpi ze względu na niemożność spełnienia swego marzenia. Jego małe, zielone ciało zamknięte jest w słoiku i nikt nie domyśla się, jakie ogórek przeżywa katusze.

Wiersz Gałczyńskiego jest utworem zabawnym, choć sposób przedstawienia ogórka w pewnym sensie budzi w nas delikatne i zupełnie irracjonalne ukłucie współczucia. Nowe spojrzenie na ogórek może być katalizatorem nowego spojrzenia na całą otaczającą nas rzeczywistość, spojrzenia odmiennego od naszych utartych przyzwyczajeń.