Umberto Eco - biografia, życiorys

Dnia 5 stycznia 1932 roku, w miejscowości Alessandria we Włoszech, na świat przyszedł Umberto Eco. Zapewne jego rodzice nie zdawali sobie sprawy z tego, jak wielkim pisarzem i uczonym będzie ich syn. Jednakże mogli to zauważyć już w okresie wczesnego dzieciństwa syna, który różnił się od kolegów w swoim wieku. Interesowały go zagadnienia związane z literaturą, choć nie tak bardzo jak tworzenie własnych „dzieł”. Mały Umberto manifestował swój talent w zeszytach. Rysował w nich komiksy. Miał też duże poczucie humoru, dlatego innym gatunkiem uprawianej przez niego w okresie szkolnym sztuki były karykatury. Zapewne obiektem ironii byli koledzy i nauczyciele. Jedno o Umberto można było już wtedy powiedzieć – miał talent.

Kiedy Eco ukończył szkołę średnią i zdał maturę, oczywiste było, iż musi rozpocząć studia. Gdyby tak się jednak nie stało, zmarnowałby swój dar. Szczęśliwie, po pomyślnie zdanych egzaminach, dołączył w grona studentów uniwersytetu w Turynie. Co ciekawe, nie studiował literatury ani historii sztuki. Kierunkiem, który wybrał, była filozofia. Po ukończeniu nauki wykładał na uniwersytecie we Florencji (w latach 1966-1969) oraz w Bolonii (od roku 1971).

Filozof z wykształcenia zwrócił się z czasem w trochę innym kierunku. Interesowała go kultura masowa. W przeciwieństwie do modnego poglądu, iż jest to sztuka pusta, on potrafił ocenić ją obiektywnie. Rozumiał, że w kręgu tego zagadnienia znajduje się inne – kultura popularna, a co za tym idzie – również literatura popularna, ma również swoje walory, choć nie jest klasyką. Napisał wiele esejów i prac naukowych dotyczących kultury, literatury i semiotyki. Niektóre z nich to: „Pejzaż semiotyczny”, „O bibliotece”, „Sześć przechadzek po lesie fikcji”, „Interpretacja i nadinterpretacja”, „Superman w literaturze masowej”, „W poszukiwaniu języka uniwersalnego”, „Od drzewa do labiryntu”.

Nie tylko wykładaniem na uniwersytecie i pracą naukową zajmował się Eco. Wiele czasu poświęcał on również dziennikarstwu. Pracował w jednej z włoskich telewizji – RAI. Publikował również swoje felietony na łamach „L'Espresso”. Ich zbiór wydał pod jednym tytułem: „Zapiski na pudełku od zapałek”.

Umberto Eco jest autorem takich książek prozatorskich jak: „Imię róży” (1980 rok), „Wahadło Foucaulta” (1988 rok), „Wyspa dnia poprzedniego” (1994 rok), „Il cimitero di Praga” (2010 rok).