Juliusz Słowacki „Kordian” - rola poety i poezji w „Kordianie”. Rola poety i poezji w romantyzmie

Rola poety i poezji została w bardzo dokładny sposób omówiona w utworze Juliusza Słowackiego pt.: „Kordian”. Autor przedstawia trzy odmienne stanowiska dotyczące poezji. Bez wątpienia wpływ na te rozważania, nad rzeczywistą rolą poezji w okresie zniewolenia ojczyzny, miała klęska powstania listopadowego wraz z którą upadły nadzieje ludzi na odzyskanie upragnionej niepodległości.

Kwestia roli poety i poezja poruszona została w Prologu.

Pierwsza osoba wywyższa zatem nad wszystko poezję mesjańską. Chce ona niejako stać się właśnie Mesjaszem narodów i sama stanąć w obronie wolnej ojczyzny – poeta staje się tutaj niejako aktywnym (aktywnym zespolonym słowem i czynem) bojownikiem o wolność. Bohater pragnie ten ciężar wziąć na własne barki, jednak wyraźny jest tu również element uśpienia, jakiemu podlega społeczeństwo, które czeka – przekonane o odkupieniu, które musi nadejść – na oswobodzenie. Choć nie zostało to napisane, Słowackiemu chodziło tutaj o proponowaną przez Adama Mickiewicza postawę Gustawa-Konrada z III cz. „Dziadów”, który opowiadał się za takim poglądem, a który obcy był autorowi „Kordiana”.

Kolejna osoba zupełnie nie zgadza...