Władysław Reymont - biografia, życiorys

Władysław Reymont to polski laureat Nagrody Nobla o niezaprzeczalnie najbarwniejszym z możliwych życiorysów.

Przychodzi na świat w 1867 r., w wielodzietnej rodzinie organisty we wsi Kobiele Wielkie nieopodal Radomska. Rodzina Stanisława Władysława Reymenta, bo tak brzmi jego imię i nazwisko przed twórczą zmianą, szybko przeprowadza się jednak do Tuszyna. Ojciec Stanisława to przezorny i przedsiębiorczy organista. Wiedzie życie dostatnie i podobne chce zapewnić swemu niezbyt utalentowanemu i pokornemu synowi. Z niemałym zachodem Stanisław kończy szkołę krawiecką prowadzoną przez jego szwagra w Warszawie, a następnie pracuje, dzięki protekcji znajomych i rodziny, jako funkcjonariusz Kolei Wiedeńskiej. Monotonna praca zwiadowcy nie jest jednak tym, czego szuka marzący tak naprawdę o aktorstwie chłopak.

Reymont kilkukrotnie przyłącza się do wędrownych trup aktorskich w poszukiwaniu swojego szczęścia na scenie. Niestety bez powodzenia – gra tylko mało istotne role. W 1890 r. pod wpływem pewnej osobliwej znajomości wyjedzie z kolei do Niemiec, by szerzyć tam ... wiedzę spirytystyczną. Fascynacje mistycyzmem zakończą się także dość odważną próbą odbycia nowicjatu w klasztorze jasnogórskim.

Wreszcie Reymont odnajduje swoje powołanie w twórczości pisarskiej. Na początku lat 90. powraca do stolicy, gdzie nawiązuje współpracę z „Tygodnikiem Ilustrowanym”. Debiutanckim utworem powstałym w 1891 r. jest opowiadanie pt.: „Pracy!”. Jednak prawdziwy rozgłos przyniesie mu pisana od 1892 do 1899 r. epopeja ludowa zatytułowana „Chłopi”, za którą w 1924 otrzyma Nobla. Tymczasem pod koniec 1899 r. pisarz ulega poważnemu wypadkowi kolejowemu. Za otrzymane, dość znaczne, odszkodowanie odbywa wkrótce podróż po Europie. Nawiązuje wtedy znajomość m.in. ze Stefanem Żeromskim oraz Stanisławem Przybyszewskim. Pierwszą wojnę światową pisarz spędza w Warszawie. Po odzyskaniu niepodległości wyjeżdża natomiast do USA ze szczytną misją kwestowania na rzecz odrodzonej ojczyzny. Jest także prezesem Związku Pisarzy i Dziennikarzy. Niestety pogarszający się coraz bardziej stan zdrowia uniemożliwia mu cieszenie się w pełni z majątku (Kołaczkowo) zakupionego w 1920 r. Reymont umiera w Warszawie, gdzie zostaje pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, serce z kolei złożono w kościele Świętego Krzyża.

Reymont jest autorem także kilkunastu nowel i opowiadań zebranych w tomach: „Spotkanie”, „Sprawiedliwie”, „W jesienną noc”, „Krosnowa i świat”. Do znanych powieści pisarza prócz już wspomnianych „Chłopów” należą: „Komediantka” (powieść w odcinkach od 1895), „Fermenty” (1896) oraz „Ziemia obiecana” (1897-98). Wiele z nich zekranizowano, np.: serial Jana Rybkowskiego „Chłopi” z 1973 lub film Andrzeja Wajdy „Ziemia obiecana” z 1974.