Ignacy Krasicki „Hymn do miłości ojczyzny”, „Monachomachia” (fragment pieśni III) - analiza porównawcza i interpretacja

„Hymn do miłości ojczyzny” to patriotyczny utwór, napisany przez Ignacego Krasickiego w 1774 roku. Strofy „Hymnu do miłości ojczyzny” przepełnia miłość do ojczyzny, autor daje do zrozumienia, że dobro kraju ojczystego warte jest największych poświęceń. Utwór był hymnem Szkoły Rycerskiej, utworzonej w Warszawie przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1765 roku. Placówka miała kształcić przyszłych wojskowych i pracowników administracji, powstała na fali reform z drugiej połowy XVIII wieku, mających unowocześnić Polskę i ocalić ją przed upadkiem.
„Święta miłości kochanej Ojczyzny,
Czują cię tylko umysły poczciwe!”
„Dla ciebie zjadłe smakują trucizny
Dla ciebie więzy, pęta niezelżywe”.

Poeta przekonuje, że umiłowanie ojczyzny, patriotyzm to największe zalety, które warto w sobie rozwijać. Dla ojczyzny żadne poświęcenie nie powinno być zbyt wielkie - nawet jeśli chodzi o wolność czy życie. 

„Byle cię można wspomóc, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać”.

Prawdziwy patriota to osoba szlachetna i prawa, taka, która nie dba o majątek ani doczesne dobro. Autor wzywa do absolutnego, bezgranicznego...