Wisława Szymborska „Nic dwa razy” - interpretacja i analiza utworu

Utwór ten porusza problematykę ludzkiego przemijania oraz życia. Poetka odniosła się do znanych filozofii, aby przedstawić swoje poglądy na ludzki los.

Wiersz składa się z siedmiu strof. Każda z nich posiada cztery wersy. Możemy odnaleźć tu rymy, takie jak : „świata - lata”, „ ścianie - kamień”. Charakterystyczne dla tego wiersza są pytania retoryczne. Podmiot liryczny znajduje się w sytuacji głębokiej refleksji nad życiem, dlatego też poszukuje odpowiedzi na nurtujące, ważne zagadnienia.

Już sam tytuł utworu wskazuje na jego problematykę. Dotyczy ona przemijania, nietrwałości, barku stałości w życiu. Podmiot liryczny ukazuje to zagadnienie na wiele sposobów. Z jednej strony porusza wątek miłosny. Wczoraj, stwierdza osoba mówiąca w wierszu, imię ukochanego mężczyzny były dla niej tak słodkie i piękne jak róża. Natomiast dzisiaj ciąży na jej sercu jak kamień. Widzimy zatem, jak z dnia na dzień potrafią się zmienić ludzkie relacje, a nawet uczucia. Podmiot liryczny dobitnie podkreśla, że zostało nam dane tylko jedno życie. Możemy spędzić ten czas godnie i wspaniale, ale i tak nie będzie możliwe„ repetowanie żadnej zimy ani lata”. To od nas zależy, jak potoczą się nasze losy, jakich wyborów dokonamy i czy spełnimy swoje marzenia.

Poetka z pewnością inspirowała się wieloma nurtami filozoficznymi. Nic dwa razy się nie zdarza, nic się nie powtórzy - te słowa przywołują na myśl „Panta Rhei” - czyli heraklitowskie „wszystko płynie”. Można powiedzieć, że życie jest jak rzeka, porywa nas ze swoim nurtem i nie ma już możliwości zawrócenia, powrotu. Każda chwila kiedyś przeminie, wszystkie nasze myśli i uczucia - zupełnie jak w rzece. Dociekliwi mogą zauważyć tu również horacjańskie carpe diem, czyli żyj chwilą, chwytaj dzień. „Jesteś, a więc musisz minąć. Miniesz, a więc to jest piękne”. Słowa te dotyczą godziny, którą oczywiście możemy potraktować jako moment w naszym życiu. Skoro także i on przeminie, zniknie należy cieszyć się, że jest nam dany i czerpać z niego radość. Jednak najbardziej widoczną w tym wierszu filozofią jest nauka Leibniza, który twierdził, że każdy byt jest indywidualnyi niepowtarzalny. To on wypowiedział do dziś znane słowa : „ Nawet dwie krople wody różnią się od siebie”. Z tego pouczenia skorzystała także Szymborska, która w ostatnich wersach mówi : „ Choć różnimy się od siebie jak dwie krople czystej wody.

Każdy człowiek jest indywidualny oraz niepowtarzalny. Wszyscy jednak podlegamy na ziemi takim samym prawom, wszyscy musimy umrzeć i odejść. Wiersz ukazuje ponadczasowy problem przemijania i niestałości ludzkiego losu. Poetka w sposób wspaniały, doskonały przedstawiał to zagadnienie w swoim utworze.