Św. Jan Nepomucen-Nepomuk - życiorys

Jan Nepomucen urodził się około roku 1348 prawdopodobnie w czeskim Pomuku (obecnie Nepomuku). 

Był notariuszem biskupa oraz proboszczem Pragi. Na studia został wysłany do Padwy. Ukończył je jako doktor prawa. Po powrocie do kraju zostaje mianowany – proboszczem, następnie kanonikiem, archidiakonem i wikariuszem generalnym.

W czasie trwającego sporu z Władysławem IV Luksemburczykiem a arcybiskupem Pragi Jan Nepomucen, będący wówczas mediatorem, zostaje uwięziony przez króla i poddawany torturom. Po tych męczarniach wrzucono go do rzeki Wełtawy.

Kronika Tomasza Ebendorfera z Haselbach z roku 1450 mówi, że św. Jan zginął, ponieważ odmówił wyjawienia tajemnicy spowiedzi żony króla – królowej Zofii. Kult Jana rozwijali głównie jezuici. Święty został beatyfikowany w roku 1721, a kanonizowany w 1729.

W kalendarzu liturgicznym dniem Świętego Jana Nepomucena-Nepomuka jest 21 maja. Święty jest patronem zakonu jezuitów oraz Pragi, spowiedników, dobrej sławy, szczerej spowiedzi, tonących. Jest orędownikiem podczas powodzi.

W ikonografii Jan Nepomucen ukazywany jest w stroju kapłana, w sutannie, rokiecie, birecie. W ręku trzyma palmę męczeńską. Czasami trzyma palec na ustach, co symbolizuje zachowana tajemnicę. Jego atrybuty to książka, klucz, kłódka, krzyż w dłoni, most, z którego został zrzucony, zapieczętowany list, pieczęć, wieniec z pięciu gwiazd, wieniec z gwiazd z w środku napisanym TACUI – „milczałem”, zamek oraz woda.