Judaszowe srebrniki - znaczenie, geneza, opis

W pokaźnym gronie biblijnych frazeologizmów bardzo ważne miejsce zajmuje sformułowanie „judaszowe srebrniki”. Tak jak sama postać zdradzieckiego ucznia, tak i ono budzi złe skojarzenia i odnosi się do nieprzyjemnych faktów.

Judasz był jednym z dwunastu Apostołów – najbliższych i najbardziej zaufanych ludzi, stojących u boku Jezusa. Jednak nie pozostał on do końca wierny swemu Nauczycielowi. Postanowił on, dla własnej (zresztą bardzo mizernej) korzyści, wydać Mistrza arcykapłanom. W zamian otrzymał trzydzieści srebrników – sumę, która stała się symbolem zdrady. Kiedy Jezus został już ukrzyżowany, Judasz zaczął żałować swego czynu. Głos sumienia stał się niezwykle głośny i bolesny, dlatego postanowił on oddać haniebnie zdobyte pieniądze, mówiąc: „zgrzeszyłem, gdyż wylałem krew niewinną”. Następnie zakończył swe życie, wieszając się na gałęzi.

Opisana powyżej historia obrazuje wielowymiarowe znaczenie frazeologizmu „judaszowe srebrniki”. Przede wszystkim odnosi się on do pieniędzy zdobytych za czyn niegodziwy, w haniebny sposób. Jednak „judaszowe srebrniki” wiążą się także z konsekwencjami ich zdobycia – wyrzutami sumienia. Wszak okazało się, iż uczeń Jezusa nie skorzystał ze swojej zapłaty. Nie pozwolił mu na to wewnętrzny głos, który doprowadził go do samobójstwa. Chociaż kwota uzyskana przez Judasza była niewielka i niemal bezwartościowa, to ciężaru tych pieniędzy nie można było zmierzyć na żadnej ze znanych wag. Zwrotu „judaszowe srebrniki” używa się więc, by określić pieniądze uzyskane w sposób niegodziwy, łamiący zasady i obciążający sumienie zbrodnią.