Uniwersalizm cesarski - uniwersalizm średniowieczny - definicja, charakterystyka

W średniowiecznej Europie dominowały dwie nawzajem się zwalczające siły. Jedną z nich był zwierzchnik oraz przedstawiciel religii chrześcijańskiej, czyli Kościół katolicki na czele z papieżem oraz jego lokalnymi reprezentantami (księża i biskupi), drugą natomiast potężne i prężnie się rozwijające Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego.

Zgodnie z teorią niemieckiego uniwersalizmu cesarskiego w osobie cesarza powinna się skupiać największa i najważniejsza władza nad wszelkimi ludami chrześcijańskimi. Cesarz to patron oraz reprezentant Kościoła katolickiego, propagator i nauczyciel myśli chrześcijańskiej. Miał także za zadanie wyplenienie pogaństwa poprzez przekazanie pouczeń i wskazówek zawartych w Piśmie Świętym. Na co dzień jednakże światłe założenia przegrywały walkę z dążeniem do zdobycia władzy za wszelką cenę oraz ekspansji terytorialnej. W zakres kontroli cesarstwa niemieckiego wchodziły rozległe terytoria, na obszarze których prowadzono misje nawracające pogan na jedyną właściwą religię – chrześcijaństwo. Ponadto próbowano podporządkować sobie okoliczne mniejsze państwa.

W myśl teorii uniwersalizmu papieskiego zwierzchnikiem i hegemonem w państwie miał być papież. Z kolei zgodnie z teorią uniwersalizmu cesarskiego ten...