Prezydent Charles de Gaulle - charakterystyka prezydentury Charlesa de Gaulle'a. Opracowanie

Generał Charles de Gaulle był prezydentem Francji, jednym z twórców obecnej konstytucji francuskiej, która wprowadzała w tym kraju system semiprezydencki. Zasłużony w czasie II wojny światowej, był także teoretykiem wojskowości.

Charles de Gaulle urodził się w 1890 r. w Lille, najwcześniejszą edukację odebrał w szkołach katolickich. Od 1910 roku szkolił się w Akademii Wojskowej w Saint-Cyr. W czasie pierwszej wojny światowej został kilkukrotnie ranny, a po bitwie pod Verdun wzięto go do niewoli. W dwudziestoleciu międzywojennym ukończył szkołę wojskowości, zajmował liczne stanowiska nie tylko dydaktyczno-szkoleniowe (np. instruktor we francuskiej misji wojskowej), ale także o znaczeniu państwowym, np. pracował w Sekretariacie Generalnym Obrony Narodowej, był także jednym z najbliższych współpracowników ówczesnego marszałka Francji – Philippe'a Pétaina.

Po wybuchu drugiej wojny de Gaulle awansował na generała brygady. Po zajęciu Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, skąd nawoływał żołnierzy francuskich do dalszej walki, zorganizował komitet „Wolna Francja”, zdobywał popularność licznymi akcjami mobilizującymi ludność francuską, dążył do zjednoczenia krajowego ruchu oporu.

Pod koniec II wojny światowej, 3 czerwca 1944 r. Francuski Komitet Wyzwolenia Narodowego został przekształcony w Tymczasowy Rząd Republiki Francuskiej, na którego czele stanął generał de Gaulle. Rok później – w listopadzie 1945 r. – de Gaulle utworzył rząd. W związku z dążeniami parlamentu do ograniczeniu władzy prezydenckiej, de Gaulle opuścił rząd, a następnie, po porażce w wyborach samorządowych utworzonej przez niego partii, w 1955 ogłosił swoje wycofanie z życia publicznego.

Charles de Gaulle do władzy powrócił w 1958 r. – ze względu na kryzys IV Republiki Francuskiej, odcinając się od przeszłości kolegium elektorskie wybrało de Gaulle'a prezydentem V Republiki. Na początki swojej prezydentury de Gaulle zaproponował nową konstytucję, która wzmacniała uprawnienia prezydenta – umożliwiło mu to na podejmowanie szerokiej działalności politycznej. W czasie prezydentury de Gaulle'a doszło do rozwiązania kwestii licznych kolonii francuskich – niepodległości między innymi Algierii, Mali, Madagaskaru, Nigerii czy Gabonu.

De Gaulle dążył także do rozbudowy potencjału militarnego Francji, rozwijał badania nad bronią atomową (do pierwszej próbnej eksplozji doszło w 1960 r.). De Gaulle dążył także do wprowadzenia powszechnych wyborów prezydenckich, wzmacniających legitymację władzy – do takich wyborów doszło w 1965 r. i spowodowały one przedłużenie władzy de Gaulle'a.

Inne działania prezydenta de Gaulle'a to: podejmowanie licznych inicjatyw pozostających nieraz w sprzeczności z polityką USA czy też dążenie do samodzielności Francji w polityce zagranicznej.

Prezydentura de Gaulle'a zakończyła się w 1969 r. – podał się on do dymisji ze względu na przegrane referendum w sprawie reformy senatu.