Prezydent Monroe - charakterystyka prezydentury Jamesa Monroe. Doktryna Monroe - opracowanie

James Monroe był piątym prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Urodził się on 1758 r. w Wirginii. W wieku 16 lat rozpoczął studia, które jednak szybko zostały przerwane ze względu na wybuch rewolucji amerykańskiej. Monroe brał udział m.in w bitwie pod Trenton, dzięki zasługom został awansowany do rangi kapitana.

James Monroe, prócz zaangażowania wojskowego, rozwijał także swoją karierę polityczną – sprawował kolejno funkcje: senatora, ambasadora USA we Francji i Wielkiej Brytanii, był również gubernatorem stanu Wirginia, a także Sekretarzem Stanu i Sekretarzem Wojny. Stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych, jakie zdobył w wyborach 1817 r., było ukoronowaniem jego aktywnej działalności politycznej i dyplomatycznej.

W 1817 r. w wyborach prezydenckich Monroe był kandydatem partii Demokratyczno-Republikańskiej. W 1820 r., czyli w wyborach, w których doszło do reelekcji prezydenta Monroe, zdobył on ponad 80% głosów, co przełożyło się na zdecydowaną większość głosów elektorskich.

Pierwsze lata prezydentury Monroe to czas wzrostu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych i zadowolenia obywateli, a choć końcówka pierwszej kadencji prezydenta zbiegła się z recesją gospodarki i licznymi bankructwami, prezydent i jego umiarkowana polityka braku konfliktów bardzo odpowiadała Amerykanom.

Warto zaznaczyć, że James Monroe był autorem tzw. doktryny Monroe, która definiowała politykę zagraniczną Stanów Zjednoczonych zwaną izolacjonizmem przez wiele kolejnych lat.

Doktryna ta wyrażała się w deklaracji prezydenta o braku zainteresowania Ameryki sprawami Europy i innych części świata w ramach za obietnicę nieingerowania w wewnętrzne sprawy Stanów Zjednoczonych. Ważny cytat z orędzia przedstawiającego doktrynę to: „(...) kontynent amerykański ze względu na wolność i niepodległość, którą osiągnął i utrzymuje, od tej pory nic może być uważany za przedmiot przyszłej kolonizacji ze strony żadnego z mocarstw europejskich”. Hasłem podsumowującym doktrynę Monroe może być także zwrot: „Ameryka dla Amerykanów”.

Za prezydentury Jamesa Monroe do Stanów Zjednoczonych przyłączono kilka stanów. Były to: Missisipi, Illinois, Alabama, Maine, Missouri.