Doktryna Busha - definicja, charakterystyka. Opracowanie

Doktryną Busha (juniora) nazywana jest doktryna wykreowana w okresie sprawowania przez niego urzędu prezydenta Stanów Zjednoczonych (2001-2009). Zgodnie z jej założeniami linia polityki zagranicznej Stanów opiera się na zasadzie, iż w razie zaistnienia podejrzeń co do ewentualnego ataku, Stany Zjednoczone mogą prewencyjnie uderzyć w inne państwo.

Doktryna ta jest doktryną o charakterze militarnym, gdyż przewiduje zbrojną reakcję obywateli USA na działania, także domniemane, obywateli innego państwa. Przykładem stosowania przez Stany doktryny Busha jest „wyprzedzające uderzenie” z 2003 w stosunku do Iraku. Wówczas Irak stanowił potencjalne miejsce ukrywania się terrorystów, co pozwoliło rządowi USA podjąć decyzję o ingerencji militarnej. Skutkiem tych działań była wojna, nazwana II wojną w Zatoce Perskiej.

Doktryna Busha powstała jako odpowiedź na nastroje panujące w Stanach Zjednoczonych po atakach z 11 września 2001 roku. Wówczas społeczeństwo stanowczo domagało się zaostrzenia działań wobec terrorystów oraz zapewnienia bezpieczeństwa w kraju. Dlatego też, pomimo fali miażdżącej krytyki wobec doktryny, George W. Bush zapewnił sobie opinię prezydenta walczącego z terroryzmem.

Doktryna była mocno krytykowana na świecie. Głównym argumentem jej przeciwników była niezgodność ideologiczna doktryny z założeniami działalności ONZ oraz wzniecanie konfliktów zbrojnych. Ponadto, terytorium, na którym Stany podjęły działania, było jeszcze wcześniej punktem zapalnym na mapie świata. 

Z założenia doktryna Busha miała wspierać wolną gospodarkę, propagować ideologię liberalizmu oraz zapobiegać rozwojowi ustroju opartego na dyktaturze, a także likwidować komunizm.