Eugene Delacroix - biografia, życiorys

Eugene Delacroix – właściwie Ferdinand Victor Eugène Delacroix urodził się 26 kwietnia 1798 roku w Saint-Maurice-en-Chalencon, a zmarł 13 sierpnia 1863 roku w Paryżu. Jego ojcem był (prawdopodobnie) Charles Delacroix – ambasador Republiki Francuskiej pracujący w ministerstwie spraw zagranicznych. Matką była Victoria Oeben. Jego rodzice zmarli, kiedy był jeszcze mały, a wychowywała go starsza siostra Henrietta. Jest bardzo prawdopodobne, że prawdziwym ojcem Eugene był Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord powszechnie znany jako Talleyrand – książę Benewentu, biskup Autun, francuski mąż stanu. Do niego bowiem w wieku dorosłym Eugene był niezwykle podobny.

Gdy Eugene miał siedemnaście lat rozpoczął swoją przygodę z malarstwem w pracowni Pierre’a Guerina. Był przede wszystkim samoukiem, oglądał i podziwiał dzieła w Luwrze. Szczególnie podobały mu się obrazy takich artystów, jak Rubensa, Tycjana – Tiziano Vecelli’ego. Jego przyjaciele zainteresowali go kolorystyką i farbami akwarelowymi. Wtedy też rozpoczął malowanie swojego pierwszego dzieła – „Barkę Dantego. To tym obrazem zadebiutował na paryskim salonie.

Dwa lata później ogromne emocje wywołało jego kolejne dzieło „Masakra na Chios”. Za honorarium, jakie otrzymał od rządu francuskiego, który zakupił obraz wyjechał do Anglii, aby zapoznać się z twórczością innych malarzy – przede wszystkim Thomasa Gainsborougha, Williama Turnera oraz Johna Constable'a. Po raz kolejny Eugen Delacroix zaszokował opinię publiczną obrazem pod tytułem „Śmierć Sardanapala” w roku 1827. Do tej pory obraz uznawany jest to za dzieło jego życia. Został on uznany za bardzo śmiały, odważny i spotkał się z niezrozumieniem, szczególnie ze strony krytyków, bo przedstawione na malowidle sceny mówią o okrucieństwie i bezwzględnym zachowaniu jednego z bohaterów, który zabija niewinną kobietę z zimną krwią.

Kolejnym wielkim dziełem malarza był obraz „Wolność wiodąca lud na barykady” z roku 1830. Na płótnie twórca przedstawił wolność, którą uosabia kobieta trzymająca w ręku flagę Francji oraz bagnet. Podążają za nią uzbrojeni ludzie. Obraz jest przykładem malarstwa zaangażowanego Eugene’a Delacroix. Jest on wyrazem aprobaty rewolucji lipcowej, która wybuchła we Francji z powodu niezadowolenia społecznego wobec rządów Karola X. Za obraz ten twórca otrzymał odznaczenie – Legię Honorową od rządu Ludwika Filipa.

Tematykę jego dzieł zmienił wyjazd do Afryki. Po powrocie z tego kontynentu namalował cykl obrazów wypełnionych orientalną egzotyką. W tym okresie powstały między innymi takie dzieła, jak: „Kobiety algierskie”. Kiedy był już dojrzałym, doświadczonym malarzem, zainteresował się również sztuką fresku. Pomalował ściany Biblioteki Pałacu Burbońskiego, sklepienie Galerii Apollina w Luwrze, kaplicę świętych Aniołów w Saint-Suplice oraz wielką bibliotekę Senatu w Pałacu Luksemburskim.      
      
Do jego najwybitniejszych dzieł zaliczyć możemy: „Portret Chopina”, z którym malarz prywatnie się przyjaźnił, „Wolność wiodąca lud na barykady”, „Konie arabskie walczące w stajni”, ”Grecja ginąca na ruinach Missolungi”, „Wesele żydowskie w Maroku”, „Bitwa pod Poitiers”. Czerpał inspiracje nie tylko z historii, ale przede wszystkim z romantycznych dzieł literackich. Był czołowym i najwybitniejszym przedstawicielem francuskiego romantyzmu w malarstwie.