Leonid Breżniew - Doktryna Breżniewa

Doktryna Breżniewa została sformułowana w roku 1968 przez sekretarza generalnego KPZR Leonida Breżniewa (stąd, oczywiście, jej nazwa). Miała stanowić wytłumaczenie dla interwencji wojskowej w Czechosłowacji. Państwa Układu Warszawskiego zdecydowały się wówczas na stłumienie tzw. Praskiej Wiosny przy użyciu czołgów, w sposób niezwykle brutalny. Według rzeczonej doktryny interesy państw bloku sowieckiego miały być podporządkowane interesom samego bloku.

Należy pamiętać, na jakim gruncie wyrosła doktryna Breżniewa – przed decyzją o zbrojnym zahamowaniu przemian w duchu reform, jakie miały miejsce w Czechosłowacji, Moskwa konsultowała decyzję. Zwłaszcza ze strony władz PRL-u szły naciski, aby podjąć zdecydowane kroki, gdyż kierownictwo PZPR obawiało się, że przykład Praskiej Wiosny rozleje się na cały socjalistyczny blok, gdzie było słychać wyraźne głosy sprzeciwu oraz niezadowolenia (demokratyczna działalność opozycyjna). Warto podkreślić fakt, że wraz z początkiem lat osiemdziesiątych, to właśnie Polska była zagrożona interwencją wojsk sowieckich – podstawą dla tego miała być właśnie doktryna Breżniewa. Stąd np. decyzja o wprowadzeniu stanu wojennego.

Doktryna spotkała się ze sprzeciwem, ale był to sprzeciw zewnętrzny. Z państw komunistycznych wystąpiły przeciwko niej Chiny czy też Jugosławia. Jednak w przypadku tej drugiej, Tito już po zakończeniu drugiej wojny udowodnił, że nie akceptuje zależności od Moskwy.