Ziemie polskie włączone do III Rzeszy - organizacja, polityka Nazistów względem ludności

Agresja hitlerowskich Niemiec na Polskę 1 września oraz wkroczenie Armii Czerwonej 17 września zakończyło się zajęciem całego terytorium Rzeczypospolitej. W myśl ustaleń dokumentu z 28 września 1939 roku podzielono kraj między agresorów. Z części ziem zajętych przez wojska hitlerowskie utworzono osobną jednostkę administracyjną zwaną Generalnym Gubernatorstwem. Pozostałe tereny, leżące przy zachodniej granicy Rzeczypospolitej, wcielono bezpośrednio do III Rzeszy.

Ziemiami wcielonymi do państwa niemieckiego były województwa pomorskie, śląskie, poznańskie oraz łódzkie, oprócz tego część Mazowsza, Suwalszczyzny oraz województw krakowskiego i kieleckiego. Przyporządkowano je do dwóch jednostek administracyjnych: Okręgu Rzeszy Kraj Warty oraz Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Tym samym zaczęło w nich obowiązywać takie same prawo jak w pozostałych, rdzennych terenach III Rzeszy.

Oczywiście, pozostała kwestia Polaków osiedlonych na tych ziemiach. Władze niemieckie bardzo szybko podjęły stosowne kroki. Część ludności wysiedlano z zajmowanych gospodarstw, najczęściej z tych najlepiej prosperujących, a na ich miejsce osadzano niemieckich osadników. Taka sama polityka tyczyła się mieszkań w kamienicach miejskich. Oprócz tego starano się ograniczyć możliwości zarobków ludności pochodzenia polskiego. Traktowano Polaków jak podludzi i starano się niszczyć kulturę oraz upokarzać fizycznie, a także psychicznie. W tym celu dokonywano zakazów korzystania z dóbr kultury, zamykano między innymi szkoły. Polacy nie mogli uczęszczać do kin oraz teatrów, nie mieli możliwości korzystania z bibliotek, a także używania radioodbiorników i telefonów. Zabroniono im wchodzenia do parków miejskich, boisk. Możliwość korzystania z samochodów, monocyklów oraz rowerów została drastycznie ograniczona.

Wysiedlona ludność najczęściej trafiała do Generalnego Gubernatorstwa, a często na ich miejsce przybywali przesiedleni Niemcy z krajów okupowanych przez ZSRR. Starano się także ograniczyć przyrost naturalny osób deklarujących polskie pochodzenie. Dokonywano wpisów na Volkslistę, zastraszając osoby niechętne temu procederowi wysiedleniem do Generalnego Gubernatorstwa lub wysłania do obozu koncentracyjnego. Wobec Polaków stosowano także specyficzne prawo karne. Zaostrzono je tak, że za nawet najdrobniejsze wykroczenia można było kogoś skazać na karę śmierci, zesłanie do obozu lub więzienia. Wszystko to miała na celu zaostrzenie terroru wobec rodzimej ludności polskiej zamieszkujące te tereny, a także złamać chęć oporu.

Dokonywano także przymusowych poborów do wojska niemieckiego - Wehrmachtu. Uległo to nasileniu szczególnie w końcowym stadium wojny, głównie z powodu niedoboru żołnierzy niemieckich. Wysyłano ich zazwyczaj na front wschodni, gdzie masowo ginęli podczas ciężkich walk z wojskiem rosyjskim.