Polski Korpus Posiłkowy i Polskie Siły Zbrojne - powstanie i przywódcy

Kiedy 20 września 1916 roku Legiony Polskie zostały przemianowane w Polski Korpus Posiłkowy, nikt nie zdawał sobie sprawy jaki los czeka w przyszłości ów oddział.

10 kwietnia 1917 roku ponownie go przeformowano, chrzcząc go imieniem „Polnische Wehrmacht”, tj. Polska Siła Zbrojna. Austriacy oddali legiony we władanie Niemców, którzy mieli zająć się szkoleniem polskich oddziałów i wcieleniem ich do własnej armii. Odpowiedzialnym za zaciąg do wojska miał być Władysław Sikorski, natomiast Józef Piłsudski miał nadzorować całość akcji jako referent komisji wojskowej Tymczasowej Rady Stanu. Podległość obcym rządom nie była jednak tym, o czym marzyli Polacy pragnący niepodległości swej ojczyzny.

Tymczasem zażądano od polskich żołnierzy złożenia przysięgi na wierność obcym sobie monarchom, czego odmówiło część żołnierzy z I i III Brygady. Wówczas to oddziały te zostały rozwiązane, a legionistów internowano w obozie w Beniaminowie (gdzie umieszczano oficerów) oraz w obozie w Szczypiornie (gdzie ulokowano podoficerów i szeregowców).

Część pozostałych legionistów z II Brygady zdecydowała się na przejście z 15 na 16 lutego 1918 roku linii frontu austriacko-rosyjskiego pod Rarańczą (obecna Ukraina), gdzie połączyły się z II Korpusem Polskim w Rosji.