Hannibal - biografia, życiorys

Hannibal Barkas przyszedł na świat w 247 roku p.n.e. Jego ojcem był Hamilkar Barkas. Hannibal był słynnym kartagińskim mężem stanu, podczas walk z Rzymem dowodził wojskami kartagińskimi.

Władzę wojskową objął w 221 roku p.n.e., przejął tę funkcję po Hazdrubalu, który zginął w zamachu. W 220 roku p.n.e. rozpoczął podbój Hiszpanii, Kartaginie udało się również zająć Sagunt – miasto połączone sojuszem z Rzymem. Zdobycie miasta było przyczyną wybuchu II wojny punickiej, w której początkowo Hannibal odnosił znaczne sukcesy. Z powodzeniem przeprowadził podległe mu wojska przez Alpy oraz wygrał bitwę pod Kannami w 216 roku p.n.e., pomimo znaczącej przewagi liczebnej Rzymian. Zbytnie oddalenie się od rodzinnego kraju spowodowało problemy z żywnością i zaopatrzeniem. Nie udało się również wzmocnić oddziałów kartagińskich wyniszczonych bitwą pod Kannami. Wszystkie te czynniki  wpłynęły na jego decyzję o wycofaniu się do Afryki.

Powrót nastąpił w 203 roku p.n.e. Wojska rzymskie udały się śladem Hannibala. Pod dowództwem Scypiona Starszego wtargnęły do Kartaginy i rozgromiły wojska Hannibala w bitwie pod Zamą w 202 roku p.n.e. Po przegranej kampanii dowódca zmuszony był do przyjęcia warunków pokojowych Rzymian. Przez jakiś czas pełnił w Kartaginie funkcję sufeta, usiłował również dokonać reformy ustrojowej państwa. Wywołało to sprzeciw Rzymu i zmusiło wodza do ucieczki na dwór Antiocha w Efezie w 196 roku p.n.e.

Po podbiciu Efezu przez Rzymian w 190 roku p.n.e Hannibal schronił się w Bitynii. Król Prusjasz nie sprzyjał jednak uciekinierowi i podjął decyzję o wydaniu go Rzymianom. Nie chcąc wpaść w ręce wroga, Hannibal popełnił samobójstwo w 183 roku p.n.e.