Anna Walentynowicz - biografia, życiorys

Anna Walentynowicz była działaczką Wolnych Związków Zawodowych, a również współzałożycielką NSZZ Solidarność. Urodziła się 15 sierpnia 1929 r. a zmarła 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku.

Urodziła się w Równem jako Anna Lubczyk. Ukończyła tylko cztery klasy szkoły podstawowej, została sierotą mając zaledwie dziesięć lat. Została przygarnięta w 1941 r. przez obcych ludzi. W późniejszym okresie czasu przeniosła się do Gdańska, tam była pracownikiem rolnym, pracowała w piekarni i ciastkarni oraz w fabryce margaryny. W 1950 r. Anna Walentynowicz po ukończonym kursie spawacza trafiła do Stoczni Gdańskiej. Bardzo szybko stała się popularna ze względu na swoją pracowitość, w nagrodę została wysłana na zjazd do Berlina w 1951 r. Wstąpiła do Ligi Kobiet i rozpoczęła działalność o prawa pracowników. Przez swoją działalność popadła w konflikt z Urzędem Bezpieczeństwa. Ciężka praca spawacza doprowadziła do utraty zdrowia i Anna Walentynowicz przekwalifikowała się na suwnicową. Bardzo głośnym echem odbiła się sytuacja z 1968 r. kiedy domagała się wyjaśnienia defraudacji pieniędzy z funduszu zapomogowego. Walentynowicz rozpoczęła działalność strajkową. W 1971 r. została wybrana na delegatkę spotkania z Edwardem Gierkiem. W 1978 r. założyła Wolne Związki Zawodowe. W 1980 r. ze względu na jej wywrotową działalność została zwolniona dyscyplinarnie z pracy. Decyzja ta przyczyniła się do wybuchu strajku, w czasie którego ujawnił się ruch solidarnościowy NSZZ solidarność. W 1981 r. funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa w Radomiu próbowali otruć Annę Walentynowicz. Dopiero w 1989 r. funkcjonariuszom postawiono zarzuty dzięki IPNowi.

Walentynowicz została internowana w czasie stanu wojennego, w 1983 r. stanęła przed sądem w Grudziądzu oskarżona o podsycanie do strajku i walkę z władza ludową. Wyrok był jasny - 1,5 roku więzienia w zawieszeniu. Walentynowicz była inicjatorką protestu głodowego wobec faktu zamordowania ks. Jerzego Popiełuszki. W latach 90-tych zaczęła ostrą krytykę obozu Wałęsy. Oskarżenia dotyczyły współpracy Lecha Wałęsy ze Służbą Bezpieczeństwa. Walentynowicz pozostała w środowisku Andrzeja Gwiazdy. W 1995 r. wysłała list krytyczny z pytaniami do Lecha Wałęsy.

W 2000 r. otrzymała tytuł honorowego obywatela Gdańska jednak odmówiła jego przyjęcia. Wobec trudności finansowych wystąpiła o 120 tys. odszkodowania za prześladowania w latach 80tych, sąd odmówił wypłaty ze względu na przedawnienie.

W 2005 r. odebrała Medal Wolności w Waszyngtonie od Amerykańskiej Fundacji Ofiar Komunizmu. Anna Walentynowicz zginęła w katastrofie prezydenckiego samolotu, która miała miejsce 10 kwietnia 2010 r., pochowano ją 21 kwietnia na cmentarzu w Gdańsku-Wrzeszczu.