Szwecja w XVI wieku

Położona na Półwyspie Skandynawskim Szwecja, w XVI w. przeżywała wzrost potęgi militarnej i zaczęła prowadzić politykę ekspansji.

Lata 1521-1523 to okres, kiedy w Szwecji zrodził się bunt przeciwko władzy duńskiej. Wybuchło powstanie narodowe, na czele którego stanął Gustaw Waza. Wyparł on w 1523 r. ze Szwecji króla duńskiego. Zerwano unię kalmarską, a Gustaw został królem i rozpoczął organizację państwa, które niebawem stało się ogromną potęga militarną. W 1523 r. Gustaw I Waza zrealizował marzenie Szwedów - doprowadził do usamodzielnienia i uniezależnienia się Szwecji pod władzą dynastii Wazów. Szwecja przyjęła nowe wyznanie religijne - luteranizm.

Polityka szwedzka zaczęła być coraz bardziej agresywna. Od 1561 r. rozpoczęła się walka o dominację w rejonie Morza Bałtyckiego. Szwecja zaczęła prowadzić wojny z Danią, Polską i Rosją oraz później, w latach 1630-1648 brała udział w wojnie trzydziestoletniej, która przyniosła Szwecji tryumf i doprowadziła na szczyt potęgi. Szwecja zaczęła prowadzić politykę ekspansywną i dążyła do uzyskania zdobyczy terytorialnych, co z kolei skutkowało wojnami z Rzeczpospolitą, Rosją i Danią.

W latach 1592-1599 Szwecja była połączona unią personalną z Rzeczpospolitą za pośrednictwem dynastii Wazów. Szybko jednak doszło do konfliktu, a Szwedzi zaczęli walczyć o dominację wokół basenu morza Bałtyckiego. Zażewiem konfliktu była sprawa Inflant i pretensja Wazów do korony szwedzkiej.