Jarosław Kaczyński - biografia, życiorys

Jarosław Kaczyński przyszedł na świat 18 czerwca 1949 r. w Warszawie. Wtedy też urodził się jego brat bliźniak – Lech – późniejszy prezydent Polski, który zmarł tragicznie w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 r. Ojciec braci Kaczyńskich – Rajmund – był człowiekiem wykształconym, należał do AK i brał udział w powstaniu warszawskim. Matką Jarosława i Lecha jest Jadwiga, z domu Jasiewicz, z wykształcenia filolog polski.

W dzieciństwie bracia Kaczyńscy zagrali w filmie Jana Batorego pt. „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.
Jarosław Kaczyński w 1967 r. ukończył XXXIII Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Warszawie. Kolejnym etapem jego edukacji były studia na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Prawa i Administracji. W 1971 r. uzyskał tytuł magistra, a pięć lat później obronił rozprawę doktorską zatytułowaną: „Rola ciał kolegialnych w kierowaniu szkołą wyższą”. Zanim rozpoczął studia doktoranckie, uzyskał miejsce na aplikacji prokuratorskiej, jednak z niego nie skorzystał. Wybrał rolę pracownika naukowego w Instytucie Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego. Po obronie doktoratu został adiunktem na białostockiej filii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1982–1983 pracował jako starszy bibliotekarz w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie.

Już jako student opowiadał się przeciw ustrojowi panującemu w PRL. W 1968 r. znalazł się wśród studentów uczestniczących w wiecach organizowanych w ramach tzw. wydarzeń marcowych. Pięć lat później, po wydarzeniach czerwcowych, rozpoczął współpracę z Komitetem Obrony Robotników, następnie z Biurem Interwencyjnym KSS KOR, w którym badał przypadki zabójstw, jakich dopuściły się MO i SB. W 1979 r. dołączył do redakcji niezależnego miesięcznika „Głos” kierowanego przez Antoniego Macierewicza.

Do Solidarności wszedł w 1980 r., kiedy to rozpoczął kierowanie sekcją prawną Ośrodka Badań Społecznych przy Regionie Mazowsze. W okresie stanu wojennego nie został internowany. Zajmował się dystrybucją wydawnictw podziemnych i nadal pracował dla „Głosu”. W 1983 r. nawiązał kontakty z niejawnymi władzami NSZZ Solidarność – Tymczasową Komisją Koordynacyjną. Od 1986 r. kierował jej biurem społeczno-politycznym, a rok później został sekretarzem jawnej TKK. Uczestniczył także w obradach Okrągłego Stołu, na których działał w podzespole ds. reform politycznych.

Po obaleniu komunistycznego reżimu Jarosław Kaczyński został mianowany ministrem stanu ds. bezpieczeństwa w Kancelarii Prezydenta. Z pełnionej funkcji odszedł na skutek konfliktu środowiska związanego z Porozumieniem Centrum (do tej partii należał Kaczyński) z prezydentem. W latach 1989–1991 zasiadał w Senacie I kadencji. Od 1991 do 1993 był posłem Sejmu I kadencji. W wyborach startował z ramienia Porozumienia Obywatelskiego Centrum. Później w sejmie zasiadał jeszcze czterokrotnie, w kadencjach III (z ramienia ROP), IV (od tego czasu startował jako kandydat Prawa i Sprawiedliwości), V, VI.

W okresie od 12 czerwca 2000 do 4 lipca 2001 r. pełnił funkcję ministra sprawiedliwości w rządzie Jerzego Buzka. Natomiast od 2003 r. został prezesem PiS (partia powstała w 2001). Na stanowisku tym zastąpił swego brata, który został wybrany prezydentem Warszawy. Kluczowym rokiem dla Prawa i Sprawiedliwości był rok 2005. Wtedy to partia braci Kaczyńskich wygrała wybory parlamentarne, a Lech Kaczyński wygrał wybory prezydenckie. Prezesem Rady Ministrów został najpierw Kazimierz Marcinkiewicz, a dopiero w 2006 r. zastąpił go Jarosław Kaczyński. Już dwa lata później zostały zorganizowane kolejne wybory, w których wygrała PO. Brat prezydenta ustąpił ze stanowiska premiera i stał się liderem opozycji.

Po katastrofie smoleńskiej (10 kwietnia 2010 r.) postanowił wziąć udział w wyborach prezydenckich, aby kontynuować dzieło brata. W pierwszej turze zajął drugie miejsce z wynikiem 36,46%, a wyprzedził go Bronisław Komorowski (41,54%). Także w następnej, decydującej rundzie wyborów Jarosław Kaczyński (46,99%) musiał uznać wyższość swojego kontrkandydata (53,01%).

Obecnie były premier stoi na czele PiS-u i przygotowuje swoją partię do osiągnięcia jak najlepszego wyniku w zbliżających się wyborach parlamentarnych.