Bronisław Wildstein - biografia, życiorys

Bronisław Wildstein urodził się w Olsztynie w 1952 roku. Pochodzi z rodziny o skomplikowanym światopoglądzie – jego ojciec był lekarzem wojskowym i przedwojennym komunistą, natomiast matka pochodziła ze wsi i aktywnie pomagała żołnierzom Armii Krajowej prześladowanym przez UBP. Z powodu zachorowania chłopca na gruźlicę rodzina przeniosła się do Przemyśla.

Wildstein nie był łatwym uczniem. Trzykrotnie był zmuszony do zmiany liceum przez wzgląd na oceny z zachowania. Od 1971 roku studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, którą ostatecznie porzucił w 1980 roku, bez uzyskania tytułu magistra. Jako student Wildstein angażował się w działalność opozycyjną. Współpracował z KOR-em, w 1977 roku był jednym z założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności. Był również bliskim przyjacielem Stanisława Pyjasa, bestialsko zamordowanego przez służby bezpieczeństwa w 1977 roku. Był pomysłodawcą i organizatorem Czarnego Marszu, który odbył się 15 maja 1977 roku i zakończył się powołaniem do życia studenckiego Komitetu Solidarności.

W 1980 roku Wildstein wyemigrował na Zachód, początkowo do Wiednia, potem do Francji, gdzie był redaktorem pisma „Kontakt” oraz korespondentem Radia Wolna Europa. Do Polski powrócił w 1989 roku. Rozpoczął pracę jako szef publicznego Polskiego Radia Kraków, nawiązał również współpracę z „Gazetą Wyborczą”. Pisał także dla „Życia Warszawy” oraz „Życia”. Publikował dla „Wprost”, „Nowego Państwa” oraz „Rzeczpospolitej”.

Bronisław Wildstein jest postacią kontrowersyjną. W 2005 roku został zwolniony z redakcji „Rzeczpospolitej” po wyniesieniu z IPN-u i opublikowaniu indeksu osobowego katalogu dotyczącego inwigilacji obywateli przez służby PRL-u. W latach 2006 do 2007 roku pełnił obowiązki prezesa zarządu Telewizji Polskiej. Zastąpił na tym stanowisku Jana Dworaka. Jego działalność opozycyjna została doceniona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego – w 2006 roku Wildstein został odznaczony  Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 2008 do 2010 roku był gospodarzem programu „Bronisław Wildstein przedstawia” w TVP1. Dziennikarz był również aktywnym wolnomularzem.

Dziennikarz wydał kilka powieści, m.in.: „Jak woda” (1989), „Mistrz” (2004), „Dolina nicości” (2008). Był również autorem licznych tekstów publicystycznych: „Jakiej prawicy Polacy nie potrzebują” (1987), „Dekomunizacja, której nie było czyli Mistyfikacja triumfująca” (2000) oraz autorem wywiadów „Profile wieku” (2000).