Jimmy Carter - Doktryna Cartera - opracowanie

W styczniu 1977 r. urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych objął Jimmy Carter, który rozpoczął nową politykę zagraniczną. „Czyste ręce” nowej administracji amerykańskiej i idealizm jej programu obrony praw człowieka dobrze temu wróżyły.

Związek Radziecki nie zamierzał wykonywać podjętych przez siebie w Helsinkach zobowiązań w dziedzinie praw obywatelskich. Również i umowa SALT 1 była stopniowo naruszana przez Moskwę. Stany Zjednoczone zaprotestowały przeciwko temu. W lipcu 1977 r. ogłoszono w Waszyngtonie iż w przyszłym wyposażeniu armii USA znajdzie się broń neutronowa i pociski samosterujące Cruise. Stanowiło to zapowiedź nowego technologicznego etapu wyścigu zbrojeń.

Dynamizm ekipy Cartera malał jednak pod wpływem problemów gospodarczych a zwłaszcza energetycznych. W kwietniu 1978 r. Carter zapowiedział wstrzymanie prac nad bombą neutronową a wygaśnięcie umowy SALT 1 dało ZSRR drogę przewagi liczebnej w broniach strategicznych. Carter zapoczątkował swoją doktrynę poprzez informację odnośnie Zatoki Perskiej. W 1980 r. stwierdził, że jakakolwiek interwencja w rejonie Zatoki Perskiej będzie traktowana jako atak na interesy Stanów Zjednoczonych.

Doktryna Cartera była reakcją na niekorzystne dla USA sytuacje polityczne jakie działy się w rejonie Zatoki Perskiej - rewolucja islamska, inwazja radziecka na Afganistan itd. Doktryna Cartera przyczyniła się do podjęcia decyzji o zaangażowaniu się w sprawy Bliskiego Wschodu oraz Zatoki Perskiej. Czego konsekwencją była pierwsza wojna w Zatoce Perskiej.