Stosunki Polski z sąsiadami w latach 30. XII wieku

Lata 30-te, a zwłaszcza pierwsza ich połowa, obfitowały w konflikty państwa Bolesława Krzywoustego z sąsiadami.

Niedługo po tym, jak Bela uzyskał tron węgierski, opozycja wezwała Borysa - Rusina, w nadziei, że będzie on w stanie obalić dotychczasowego władcę. Pretendent jednak wiedział, że misja się nie powiedzie, jeśli nie zjedna sobie Bolesława. Piast dał się przekonać (liczył na sojusze zarówno z Rusią, jak i z nowym władcą Węgier), zgromadził swe wojsko i poprowadził je w kierunku Węgier. Tam też, nad rzeką Sajo, zeszły się armie polsko-ruska oraz węgierska. Szybko jednak polski władca przekonał się, że nie docenił sił Beli i rozpoczął odwrót.

Wyprawa z roku 1132 zakończyła się więc zupełną klęską. W międzyczasie książę Sobiesław czeski, niezadowolony z poczynań Bolesława, wkroczył na Śląsk, spustoszył cały region i powrócił do kraju. Wszystkie okoliczne ludy były więc w owym czasie w stanie wojny.

W ciągu następnych dwóch lat Krzywousty jeszcze dwukrotnie podejmował wyprawy na Węgry w celu obalenia Beli. Próby te kończyły się jednak niepowodzeniem (w roku 1134 Węgrzy zastosowali fortel, dzięki któremu udało im się wybić całe polskie wojsko - król ledwie uszedł z pola walki).

W tym samym czasie Sobiesław notorycznie powtarzał napady na ziemie śląskie. W roku 1134 Bela zajął część Małopolski, podchodząc pod Wiślicę. Ciąg niepowodzeń skłonił w końcu Bolesława Krzywoustego do podjęcia rokowań pokojowych.

Jednocześnie jednak władca wszedł w sojusz z księciem pomorskim Warcisławem, któremu następnie pomagał w trakcie napaści na duńskie Roskilde. Działania te po raz kolejny nie przyniosły korzyści - w odwecie Duńczycy rozpoczęli najazdy na Pomorze.

15 sierpnia Bolesław Krzywousty przybył do Magdeburga, gdzie w obliczu cesarza miało dojść do ugody miedzy zwaśnionymi Słowianami. Cesarzowi udało się pogodzić skłócone strony - Bolesław złożył przysięgę służebności za Pomorze i Rugię, zapłacił daninę i starym zwyczajem miał nieść przed cesarzem miecz w drodze do kościoła. Choć ostatecznie spór z władcą czeskim nie został rozwiązany, to jednak w najbliższym czasie nie dochodziło do walk.

W roku 1137 strony zawarły pokój w Kłodzku i relacje Polski z Czechami unormowały się. Jedyną polityką, jaką prowadził później Krzywousty, była ta zacieśniająca stosunki, a polegająca na mariażu synów z córkami sąsiednich władców.