Ubiory starożytnego Rzymu

Ubiór rzymski wywodzi się z połączenia mody greckiej i etruskiej. Składał się z tuniki i narzucanej na nie togi. Kolor i ozdoby tuniki wskazywały na status obywatela - cywile nosili białe tkaniny, tymczasem żołnierze i senatorowie ozdabiali je pasam, których liczba i szerokość pozwalała dokonać dalszego rozróżnienia między osobami zajmującymi różne stanowiska i pochodzącymi z różnych stanów. Długość i sposób noszenia tuniki ewoluował wraz z przemianami politycznymi i zmieniającymi się modami.

Toga również odpowiadała statusowi, piastowanym stanowiskom, wiekowi i pochodzeniu. Wygodnym rozwiązaniem było wprowadzenie kieszeni na drobiazgi oraz kaptura, narzucanego na głowę podczas uroczystości religijnych.

Kobiety nosiły początkowo togi, okrywające szczelnie ciało i twarz. Później, strój damski ewoluował w kierunku odsłaniania ciała, przybierając formę rozmaicie spinanych sukien i szali.

Oczywiście, z racji olbrzymich rozmiarów, obejmujących tereny o rozmaitym klimacie, mieszkańcy cesarstwa ubierali się adekwatnie do pogody i warunków, przejmując często stroje od rdzennej ludności danej prowincji.