Edward Gierek - biografia, życiorys

Edward Gierek żył w latach 1913–2001. Urodził się 6 stycznia 1913 roku w Porąbce w Zagłębiu Dąbrowskim (teraz jest to dzielnica Sosnowca), a zmarł 29 lipca 2001 w Cieszynie. Jego ojciec był górnikiem.

Kiedy Edward miał zaledwie cztery lata, ojciec zginął tragicznie podczas pracy w kopalni. Jego matka wyszła za mąż jeszcze dwukrotnie – najpierw za Antoniego Jarosa (który zmarł), potem za Rafała Koziaka. Niedługo potem Edward wraz z matką i ojczymem wyjechali do Francji. Tam czternastolatek po raz pierwszy podjął pracę.

Już wtedy działał we Francuskiej Partii Komunistycznej. Wyjechał do Belgii, gdzie działał głównie w organizacjach narodowościowych, takich jak Związek Patriotów Polskich. Po powrocie do kraju wraz z rodziną w roku 1948 związał się z KC PZPR, czyli z Komitetem Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Stał się jednym z bardziej rozpoznawalnych polityków, dlatego niedługo potem zyskał możliwość sprawowania funkcji I sekretarza KC PZPR. Zastąpił na tym miejscu Władysława Gomułkę. Osoba Gierka miała zostać wykorzystana przez partię komunistyczną do złagodzenia wrogich nastrojów społecznych.

W związku z rosnącą inflacją, a przede wszystkim z rosnącymi cenami mięsa oraz  nadgodzinami, w różnych zakładach pracy doszło do ogólnopolskich strajków – między innymi w Szczecinie i w Łodzi. Protestowało ponad sto tysięcy ludzi.

Jego działania w pierwszej połowie przynosiły korzyści (między innymi pożyczki międzynarodowe), ale końcowy okres jego rządów przyniosły wielki kryzys gospodarczy w całej Polsce. Podwyższono wynagrodzenia i najniższe dotychczasowe płace. Budowano drogi, mieszkania, fabryki, nastąpił rozwój Warszawy i innych miast, zbudowano pierwsze autostrady. Jednocześnie rozpoczęto handel międzynarodowy. Niestety polityka ta prowadziła do pozbawienia zupełnej niezależności Polski i w efekcie wejście pod „protektorat” Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

W roku 1978 w Watykanie wybrano Karola Wojtyłę na papieża, który przybrał imię Jan Paweł II. Od tego czasu Gierek zajął się głęboką infiltracją sfery duchowieństwa polskiego. Zajął się tym Departament IV Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Społeczeństwo polskie coraz bardziej niezadowolone z rządów Gierka, rozpoczęło ogólnopolskie protesty, które były krwawo tłumione. Powstały pierwsze demokratyczne organizacje opozycyjne (Związki Zawodowe, KOR, KSS). Do polityki władzy zrażały także akcje funkcjonariuszy Służb Bezpieczeństwa. Doszło do potwornego zadłużenia Polski w krajach zachodnich – do ponad dwudziestu miliardów dolarów.

Od rządów został odsunięty w momencie powstania NSZZ „Solidarność” i za czasów podpisywania tak zwanych „porozumień sierpniowych”. Niedługo potem został także usunięty z partii i internowany, po czym postawiony w stan oskarżenia za nielegalne przywłaszczenie majątku ziemskiego. Zmarł w Ustroniu. Miał trzech synów: Adama, Zygmunta i Jerzego. W roku 2007 zmarła jego żona – Stanisława. Rządy Edwarda Gierka z pewnością przyczyniły się do poprawy stopy życiowej Polaków, jednak skutkiem chwilowego ożywienia gospodarczego był późniejszy kryzys na niespotykaną skalę oraz zadłużenie u krajów zachodnich.

Pożyczki tak naprawdę nie dały nic dobrego, pieniądze zostały zmarnotrawione, a cele nigdy nieosiągnięte. Do tej pory polski rząd musi spłacać wiele z tych pożyczek – na przykład Klubowi Londyńskiemu, Japonii. Z pewnością była to osoba kontrowersyjna, a i współcześnie trudno jest Polakom oceniać system jego rządów. W tym przypadku społeczeństwo jest podzielone.