Konstytucja konsularna (1799) - omówienie

Wielka rewolucja francuska rozpoczęta spektakularnym zdobyciem Bastylii 14 lipca 1789 r. zapoczątkowała nowy etap w nowożytnej historii Francji, od 1792 roku oficjalnie zwany I Republiką.
W 1795 r. Konwent Narodowy - najważniejszy rewolucyjny organ prawodawczy - powołał do życia 5-osobowy Dyrektoriat, który od tego momentu stawał się najwyższą władzą w państwie. W obliczu kolejnych sukcesów na froncie oraz pogarszającej się sytuacji wewnętrznej w kraju coraz większe poparcie zyskiwał wsławiony między innymi kampanią w Egipcie Napoleon Bonaparte.

Obawiający się o swoją przyszłość Dyrektoriat niezwłocznie po powrocie Napoleona do Paryża ogłosił go dowódcą Wojsk Wewnętrznych stacjonujących w bezpośrednim sąsiedztwie stolicy. Wykorzystując nastroje społeczne oraz poparcie jakim cieszył się wśród żołnierzy Napoleon 9 listopada 1799 r. (18 brumaire’a wg rewolucyjnego kalendarza francuskiego) zainicjował w Saint Cloud wojskowy zamach stanu, zakończony nazajutrz pełnym sukcesem. Rządy pięciu dyrektorów zostały obalone a nieco ponad miesiąc później wprowadzona została w życie nowa konstytucja, która przekazała władzę w państwie na ręce trzech konsulów, spośród których dominującą pozycję posiadał Bonaparte,...