Władysław Gomułka - sylwetka I sekretarza PZPR. Charakterystyka postaci

Władysław Gomułka, pseudonim Wiesław, urodził się w 1905 r. i zmarł w 1982 r. był działaczem komunistycznym i czołową postacią PRL-u. W latach 1922-26 pracował jako ślusarz w różnych przedsiębiorstwach na Podkarpaciu, był już wtedy działaczem lewicowego ruchu zawodowego. W 1926 r. zorganizował strajk naftowców w Drohobyczu i wstąpił do Komunistycznej Partii Polski (KPP) W 1932-34 został uwięziony za działalności polityczną. W 1936 r. pełnił funkcję sekretarza Komitetu Okręgowego KPP w Katowicach. Niebawem został ponownie aresztowany i skazany na siedem lat więzienia.

W początkach września 1939 r. wydostał się z więzienia w Sieradzu i dotarł do Warszawy, następnie przedostał się na tereny okupowane przez Związek Radziecki. Na początku 1942 r. organizował pierwsze komórki Polskiej Partii Robotniczej (PPR) na Podkarpaciu, następnie został sekretarzem Komitetu Warszawskiego PPR. W listopadzie 1943 r. został sekretarzem KC PPR. Inicjator powołania Krajowej Rady Narodowej. W 1945-48 r. był kolejno wicepremierem Rządu tymczasowego RP, Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, Rządu RP i jednocześnie ministrem ziem odzyskanych. Współodpowiedzialny za wprowadzenie rządów totalitarnych w Polsce.

We wrześniu 1948 r. oskarżony o tzw. odchylenie prawicowonacjonalistyczne i usunięty ze stanowiska sekretarza PPR. W latach 1951-54 był więziony. Od października 1956 r. do grudnia 1970 pełnił funkcję I sekretarza Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Odpowiedzialny politycznie za masakrę robotników Wybrzeża w grudniu 1970 r.

Władysław Gomułka zmarł w 1982 r., bardzo schorowany i wymęczony szpitalnym leczeniem. Wielu historyków obwinia go za stworzenie aparatu terroru i rządów totalitarnych w Polsce.