Ludwik XI - panowanie i jego sukcesy na arenie międzynarodowej

W średniowieczu Francja nie była silnym, jednolitym i scentralizowanym państwem, a jedynie luźnym związkiem autonomicznych księstw i hrabstw, jedynie formalnie pozostających lennikami korony francuskiej. Król sprawował bezpośrednią władzę jedynie nad tzw. domeną, czyli niewielkim terytorium w centralnej części państwa. Twórcami nowożytnej potęgi i mocarstwowej wręcz pozycji państwa francuskiego byli królowie Karol VII oraz jego syn Ludwik XI, którym to udało się przezwyciężyć zewnętrzne trudności oraz trwale zjednoczyć większość rdzennie francuskich ziem w jeden organizm państwowy.

Ludwik XI został królem Francji w roku 1461 i od razu rozpoczął wewnętrzną konsolidację swojego państwa, wprowadzając m. in. pionierską stałą pocztę oraz skupiając się na przeprowadzeniu szeregu reform usprawniających administrację i finanse państwa. Niezadowoleni z jego polityki możnowładcy i wielcy książęta feudalni zawiązali przeciwko Ludwikowi XI tzw. Ligę Dobra Publicznego, która ostatecznie odniosła nad królem zwycięstwo na polu bitwy, przez co musiał on zgodzić się na szereg ustępstw tj. tymczasowa utrata Normandii, rozluźnienie więzów z Bretanią oraz utrata Pikardii na rzecz Burgundii. Wkrótce jednak dzięki umiejętnie prowadzonej polityce zagranicznej Normandia powróciła do domeny w zamian za Gujennę, podobnie zresztą jak (dzięki kolejnym mariażom) Bretania.

W latach następnych Francja stanęła przed widmem wybuchu nowej wojny z Burgundią, ambitni której władcy dążyli do połączenia swoich burgundzkich oraz flamandzkich posiadłości poprzez podporządkowanie sobie Alzacji i Lotaryngii. Ostatecznie jednak dzięki zmontowaniu potężnej koalicji, w skład której weszli oprócz Francji także kantony szwajcarskie, cesarz Fryderyk III oraz reprezentacja miast alzackich, aneksja problematycznych terytoriów przez burgundzkiego króla Karola Zuchwałego, została udaremniona. Kiedy wojska burgundzkie zostały rozgromione przez Szwajcarów pod Morat w roku 1476, Ludwik XI przeszedł do ofensywy. W niedługim czasie opanował m. in. Burgundię i Pikardię, które to nabytki zostały potwierdzone w roku 1482 na mocy pokoju w Arras. Nie udało się natomiast francuskiego królowi przywrócić swojej władzy we Flandrii, która to dostała się w orbitę wpływów habsburskich.

W roku 1481 terytorium państwa francuskiego powiększyło się dodatkowo o Andegawenię i Prowansję, które po wygaśnięciu głównej linii książąt andegaweńskich na Karolu, dobrowolnie uznały zależność od korony francuskiej, ale jedynie na zasadzie unii personalnej.

Ludwik XI zmarł w roku 1483, pozostawiając Francję silną i scentralizowaną oraz kładąc podstawy pod jej mocarstwową pozycję w wiekach następnych.