Epoka wiktoriańska w Anglii

Królowa Wiktoria panowała w latach 1837-1901 i to jej epoka zawdzięcza swoją nazwę. Odcisnęła znaczne piętno na ówczesnej Anglii, co o tyle jest znaczące, że w Anglii władza monarchy była już od dawna ograniczona do funkcji reprezentacyjnej - nie on rządził. Królowa Wiktoria dbała zwłaszcza o wartości moralne, stąd w stereotypach jej epoka uchodzi za epokę purytańską.

Do charakterystycznych, na gruncie literatury, należała powieść wiktoriańska, skupiająca się na codziennym życiu rodzinnym, której akcja często rozgrywała się na prowincjach. Wielcy autorzy tej epoki nie wpisywali się jednak w jej zasady, czego przykładem może być Emily Bronte, budząca zachwyt, a jednocześnie potępienie „Wichrowymi wzgórzami”, które krytycy albo doceniali, albo też chłostali za zbytnią brutalność (uważano nawet, że autorem książki jest brat Emily, a nie ona sama). W epoce wiktoriańskiej żyli i tworzyli: Karol Dickens, Lewis Carroll, czy też Robert Louis Stevenson, znany z popularnej i wydanej w roku 1883 „Wyspy Skarbów”, ale jednocześnie autor „Doktora Jekylla i pana Hyde'a”, często interpretowanego jako krytyka obłudy epoki wiktoriańskiej.

Z gorsetem założonym na obyczajowość angielską tamtego okresu często nie współgrały przemiany, których nie można było już zatrzymać, jak powstanie brukowców, które interesowała jedynie sensacja, czy otwarcie wielkich rewii, będących zaprzeczeniem propagowanej wstrzemięźliwości uczuć i emocji, na co moda wynikała zresztą w znacznej mierze z czerni, którą królowa założyła w roku 1860, gdy zmarł jej mąż i której do końca życia się nie wyzbyła.

W czasie 64 lat panowania Wiktorii, kraj powiększył znacznie swój obszar, stając się najważniejszym mocarstwem europejskim. Wiele zdobyczy kolonialnych sprawiło, że imperium brytyjskie rozciągało się na obszar kuli ziemskiej: Afryka Południowa, Egipt, Malta, Kanada, Australia oraz perła korony - Indie.

Rozwijał się przemysł, a główną rolę w państwie zajmowało mieszczaństwo. O prestiżu Anglii wiktoriańskiej niech świadczy Wystawa Światowa, zorganizowana w 1851 roku, ukazująca potęgę brytyjskiej techniki oraz nauki. Z okazji wystawy wzniesiono Kryształowy Pałac, mający 33 metry wysokości i słynący z modeli dinozaurów, wypełniających jego wnętrze. Epoka wiktoriańska to dla Wielkiej Brytanii apogeum rozkwitu.