Epoka wiktoriańska w Anglii

Królowa Wiktoria panowała w latach 1837-1901 i to jej epoka zawdzięcza swoją nazwę. Odcisnęła znaczne piętno na ówczesnej Anglii, co o tyle jest znaczące, że w Anglii władza monarchy była już od dawna ograniczona do funkcji reprezentacyjnej - nie on rządził. Królowa Wiktoria dbała zwłaszcza o wartości moralne, stąd w stereotypach jej epoka uchodzi za epokę purytańską.

Do charakterystycznych, na gruncie literatury, należała powieść wiktoriańska, skupiająca się na codziennym życiu rodzinnym, której akcja często rozgrywała się na prowincjach. Wielcy autorzy tej epoki nie wpisywali się jednak w jej zasady, czego przykładem może być Emily Bronte, budząca zachwyt, a jednocześnie potępienie „Wichrowymi wzgórzami”, które krytycy albo doceniali, albo też chłostali za zbytnią brutalność (uważano nawet, że autorem książki jest brat Emily, a nie ona sama). W epoce wiktoriańskiej żyli i tworzyli: Karol Dickens, Lewis Carroll, czy też Robert Louis Stevenson, znany z popularnej i wydanej w roku 1883 „Wyspy Skarbów”, ale jednocześnie autor „Doktora Jekylla i pana Hyde'a”, często interpretowanego jako krytyka obłudy epoki wiktoriańskiej.

Z gorsetem założonym na obyczajowość angielską tamtego okresu...