Michał Korybut Wiśniowiecki - biografia, panowanie

Michał Korybut Wiśniowiecki urodził się w 1640 r., a zmarł w 1673. Został królem Polski w 1669 r. Był synem wojewody Jeremiego i Gryzeldy z rodu Zamoyskich. Dzięki opiece dworu królewskiego uzyskał wszechstronne wykształcenie. Ukończył w Nysie kolegium jezuitów, podejmował studia w Pradze. W 1669 r. Szlachta, obawiając się wzrostu znaczenia władzy królewskiej i wpływów francusko-habsburskich, wysunęła kandydaturę Wiśniowieckiego na króla.

Michał Korybut Wiśniowiecki był władcą nieudolnym i słabym. Ulegał całkowicie wpływom habsburskim. Poślubił córkę cesarza Ferdynanda III i stracił zaufanie poddanych. Przeciwko Wiśniowieckiemu wystąpił nawet ówczesny hetman Jan Sobieski. Król pod wpływem biskupa Olszowskiego opracował program reform, jednak jego konflikt z opozycją uniemożliwiał ich wprowadzenie. Zawiązała się tzw. konfederacja gołąbska w obronie króla Wiśniowieckiego i - dla przeciwwagi - konfederacja szczebrzeszyńska, całkowicie mu przeciwna. Kraj pogrążał się w chaosie, konflikty między kofederacjami osłabiały Rzeczpospolitą i narażały na ataki ze strony nieprzyjaciół. W obliczu braku możliwości przeciwstawienia się Turkom zawarto z nimi ugodę w Buczaczu w 1672 r.

Wiśniowiecki nie miał żadnych realnych planów w polityce zagrnicznej i wewnętrznej kraju. Jego główną zasadą było utrzymanie się na tronie. Nie potrafił też zapobiec rosnacej anarchii. Czasy, w których panował, osłabiły Rzeczpospolitą, za jego rządów najwięcej było zerwanych sejmów. Wiśniowiecki zmarł niebawem, w momencie, kiedy stanął na czele wyprawy przeciw Turcji. Mimo nadziei, jakie pokładano w królu, nie udało się osiągnąć zamierzonych rezultatów. Wiśniowiecki już na samym początku rządów dał się wciągnąć w intrygi habsburskiego, których szlachta obawiała się najbardziej, a walka stronnictw osłabiała tylko pozycję Polski i przyczyniła się do późniejszych problemów Rzeczpospolitej.