Platon - biografia, życiorys

Platon przyszedł na świat w 427 roku, najprawdopodobniej w Atenach. Jego życie przypadło na czas renesansu ateńskiego, toteż dojrzewał otoczony duchem kultury starożytnej w najlepszym tego słowa znaczeniu. Miał okazję wychowywać się za rządów Peryklesa, myśli sokratejskiej oraz dzieł sztuki, które wychodziły spod ręki Fidiasza.

Wywodził się z dobrego rodu. Przodkiem jego matki był sam Solon, ateński mąż stanu, natomiast ojciec pochodził ze znakomitej rodziny Kodrydów. Platon, którego prawdziwe imię brzmiało Arystokles nosił przydomek „Platon” ze względu na element fizjonomii, jakim były szerokie barki. Odnosił znaczące sukcesy w igrzyskach olimpijskich oraz istmijskich, jednak w jego życiu przeważała działalność artystyczna. Starannie wyedukowany oraz wychowany w poczuciu kultury, wykazywał zdolności na gruncie poezji, malarstwa oraz muzyki.

Studia rozpoczął od pism Kratyla heraklityjczyka oraz Anaksagorasa. W wieku dwudziestu lat spotkał Sokratesa, któremu towarzyszył do końca dni. Ta znajomość zaowocowała znajomością prądów reprezentowanych przez uczniów Sokratesa: Antystensa, Arystypa, Euklidesa.

Kiedy umarł mistrz, Sokrates zdecydował się na wyjazd z Aten. Rozpoczął koczowniczy tryb życia. Odwiedził m.in. Egipt, Włochy, Syrakuzy, był z wizytą u Archytasa w Tarencie oraz u Timaiosa w Lokri. Przez dwanaście lat pozostawał w bezustannej podróży, z której powrócił jako doświadczony człowiek. Osiadł w gaju Akademosa i tam poświęcił się tworzeniu dzieł literackich oraz działalności pedagogicznej. Stronił od życia politycznego, lecz pragnął zmiany ustroju politycznego. Chcial, aby polityka kształtowała świat poprzez ideę dobra, a nie zdobywała względy obywateli poprzez zwiększanie ich wygody.

W trakcie swoich wędrówek, podczas pobytu w Syrakuzach zaznajomił się ze szwagrem władcy, Dionem. Po śmierci nie sprzyjającego Platonowi władcy, Dionizosa Starszego, filozof przybył ponownie do Syrakuz. Tam podjął się doradztwa kolejnemu władcy, Dionizosowi Młodszego. Pełnił tę funkcję dość krótko, ponieważ szybko zniechęcił do siebie panującego młodzieńca. Kiedy przyjaciel Platona, Dion, został wydalony z państwa za ambicje wobec tronu, Platon wrócił do Aten. W roku 361 przybył raz jeszcze na Sycylię z zamiarem pojednania Dionizjona z Dionem. Cel nie został osiągnięty, filozof stał się częścią sporów wewnętrznych i niemal nie stracił życia za swoje przemowy o treściach politycznych.

Podczas pobytu w Atenach Platon poświęcał się aktywności pedagogicznej w Akademii. Nigdy nie założył rodziny, całym jego życiem byli uczniowie, którym poświęcał się bez reszty.

Umarł śmiercią naturalną w 347 roku w dniu swoich urodzin, w dostatku. Po jego odejściu rozwinął się kult jego osoby, jego zwolennicy oraz uczniowie kreowali legendę Platona, który z czasem urósł do rangi półboga.

Zachowały się pisma autorstwa filozofa obejmujące trzydzieści pięć dialogów oraz listy. Do najważniejszych należą: "Obrona Sokratesa", "Lachem", "Charmides", "Eutyfron", "Protagoras", "Gorgiasz", "Kraty", "Menon", "Fajdros", "Fedon", "Uczta", "Teajtet", "Państwo", "Parmenides", "Sofista", "Prawa". Wszystkie pisma mają kształt dialogów, ze względu na chęć upodobnienia pisma do mowy. Dialogi z wczesnego okresu są sokratyczne – określają pojęcia etyczne; z średniego - konstrukcyjne – budują teorie połączone w system; z późnego – dialektyczne  - nie zawierają nauki o ideach oraz pozbawione są formy artystycznej.