Walka o hegemonię w Europie w XVI w.

XVI – wieczna walka o hegemonię w Europie jest kwestią o tyle złożoną, iż zaangażowała kilka silnych mocarstw za wszelką cenę dążących do realizacji swej ekspansywnej polityki.
Główna oś rywalizacji osadzona została na konflikcie Francji z Imperium Habsburskim. W latach 1494-1559 za sprawą tych dwóch państw doszło to tzw. wojen włoskich.

Przyczyny tych walk dotyczyły zarówno sfery polityczno-gospodarczej (zagarnięcie bogatych terenów, przejęcie handlu na strategicznie istotnych terenach Półwyspu Apenińskiego) oraz dynastycznej (rody władców europejskich wyrażały permanentną chęć do rozszerzenia terenu własnej dominacji). Walki zainicjowane zostały przez Karola VIII Walezjusza, który w roku 1494 wkroczył do Italii. Przeciwko napastnikom uformowała się Liga Święta zrzeszająca min. cesarza Maksymiliana I Habsburga, Hiszpanię, Wenecję oraz papieża.

Po początkowych zwycięstwach Francuzów, po wybraniu Karola V na tron rzymsko-niemiecki, sytuacja zaczęła się odwracać. Wielką bitwę pod Padwią w roku 1525 udało się Lidze wygrać, co doprowadziło do zawarcia, niezwykle upokarzającego dla Francji, pokoju w Madrycie. Konflikt jednak nadal miał trwać, gdyż jego ostateczne zakończenie dokonać się miało dopiero...