Robert Tekieli - biografia, życiorys

Robert Tekieli jest już legendą ze względu na wydawanie kultowego czasopisma „bruLion”, ukazującego się w latach 1986-1999. Było to czasopismo literacko-kulturalne, którego profil zmieniał się stopniowo.

W pierwszej fazie swojego istnienia było pismem prezentującym kulturę wysoką, zajmującym się recenzowaniem nowo wydawanych książek, drukującym artykuły krytyczne i polemiczne. Związany z „bruLionem” był wówczas np. Jan Błoński. W drugim etapie swojego istnienia pismo przybrało bardziej buntowniczy charakter. Prezentowało tematy, o których w mediach nie było zbyt głośno. Były to: narkomania, homoseksualizm, sekty itd. Za ową otwartość na istniejące problemy i chęć dyskutowania oraz omawiania ich był „bruLion” nie raz krytykowany przez inne wydawnictwa.

Słynna stała się tzw. „fioletowa” seria tomików poetyckich wydanych w 1992 roku. Były to zbiory wierszy najbardziej obiecujących młodych twórców, m.in. Marcina Świetlickiego, Marcina Barana, Marcina Sendeckiego. Wywarły one sporo zamieszania na ówczesnej scenie literackiej, gdyż stanowiły powiew nowości w liryce dotychczas kierującej się wzorami herbertowskimi. „Nowi dzicy” czy „barbarzyńcy”, jak zwykło określać się tę generację poetów, czerpali wzory z twórców amerykańskich, takich jak John Ashbery czy Frank O’Hara, stawiali na pojedynczość doświadczenia, indywidualizm, zorientowanie na codzienność i odejście od liryki zaangażowanej w politykę.

Jednak później „bruLion” zmienił swoje nastawienie za sprawą metamorfozy, jaką przeszedł jego redaktor naczelny. Tekieli nawrócił się na katolicyzm, a jego poglądy stały się bardzo konserwatywne. W związku z tym samo czasopismo zmieniło profil na bardziej stonowany, przeciwny liberalizmowi i anarchii. Ze względu na takie nastawienie głównego redaktora, pozostała część ekipy redakcyjnej przestała odnajdywać się w takim światopoglądzie, co doprowadziło w efekcie do rozpadu zespołu i zamknięcia czasopisma.

Sam Robert Tekieli, urodzony w 1961 roku, na początku był zwolennikiem rozmaitych ruchów typu New Age oraz interesował się spirytyzmem i okultyzmem. Później, o czym było już wspomniane przy omawianiu „bruLionu”, skierował swoje zainteresowania ku religii katolickiej i konserwatywnym poglądom. Pracował zarówno w telewizji, jak i w radiu – tu szczególnie mocno angażował się w pracę w Radiu Józef, które jest katolickim radiem mającym swoją siedzibę w Warszawie. Tekieli był tam przez parę lat dyrektorem programowym.

Robert Tekieli był także współtwórcą pisma „Ozon”, które miało podobnie jak „bruLion” zmienne koleje. Z początkowo liberalnego tygodnika stało się czasopismem konserwatywnym, potępiającym m.in. homoseksualizm, eutanazję oraz aborcję. Jednak w 2006 roku pismo upadło, a część osób tworzących postanowiło je reaktywować w postaci tygodnika „Media Dei”. Zanim jednak doszło do druku, pojawiły się problemy natury finansowej co w konsekwencji wstrzymało druk.

Obecnie Robert Tekieli prowadzi w telewizji program pt.: „Jarmark cudów” oraz pisze felietony do „Gazety Polskiej”.

Trzeba pamiętać, iż ten redaktor i publicysta jest także poetą. Publikuje w kręgu poezji lingwistycznej, a więc całkowicie eksperymentalnej, nastawionej na słowo oraz jego przekształcenia dokonywane w celu wyzyskania nowych sensów. Według poetów lingwistycznych nie ma ustalonego sensu danego wyrazu. Zgodnie z rozmaitymi zestawieniami, przekształceniami i odmianami uzyskuje on całkiem nową jakość.

Robert Tekieli jest autorem tomiku pt.: „Niebyt”,  kilku tomów „Popularnej Encyklopedii New Age” oraz pierwszego tomu „Leksykonu zagrożeń duchowych”.