Królowa Margot - biografia, życiorys

Małgorzata de Valois, której przydomek brzmiał „Margot” (było to zdrobnienie jej imienia), miała jako królowa bardzo ciekawe życie, które stało się kanwą dla stworzenia licznych książek oraz filmów opowiadających o jej przygodach. Krąży wiele legend na temat tej kontrowersyjnej władczyni, jednak tak naprawdę nie wiadomo, które z nich są prawdziwe, a które stanowią zafałszowanie jej biografii.

Urodziła się w 1553 roku. Jej ojcem był Henryk II, król Francji z dynastii Walezjuszów, matką natomiast Katarzyna Medycejska, pochodząca z włoskiego rodu Medyceuszy. Każdy z jej trzech braci był w różnych okresach królem Francji, siostra natomiast dzięki małżeństwu stała się królową Hiszpanii.

Jak to zwykle bywało w rodzinach królewskich i książęcych, sprawa ożenku była kluczowa, jeśli chodzi o nawiązanie przyjaznych stosunków z wybranymi państwami. Długo zastanawiano się nad odpowiednim kandydatem dla młodej Małgorzaty. Pojawiały się kandydatury, m.in., księcia Austrii – Don Carlosa – księcia Portugalii Dom Sebastiana, Henryka Burbona, którego rodzice władali Nawarrą i Vendôme.

Ożenek z tym ostatnim spowodowałby pogodzenie strony katolickiej z protestancką, co stanowiło ważną sugestię przy wyborze kandydata. Joanna – matka Henryka – sprzeciwiała się temu małżeństwu, jednak szlachta Nawarry zdołała ją do niego przekonać. Joanna d'Albret zmarła jednak przed zawarciem małżeństwa, dzięki czemu Henryk stał się królem Nawarry, a poślubiona Margot – królową.

Ceremonia odbyła się w 1572 roku, nie było to jednak spełnienie marzeń młodej królowej. Śluby z rozsądku i politycznych konieczności były w tamtych czasach na porządku dziennym, mimo to Margot nawet na ślubnej ceremonii nie starała się zachowywać pozorów, iż darzy małżonka jakimkolwiek uczuciem. Podobno zapytana przez księdza o chęć wstąpienia w związek małżeński, nic nie odpowiedziała. Do wypowiedzenia słowa „tak” zmusił ją dopiero jej brat.

Zaledwie sześć dni po ślubie miała miejsce słynna masakra hugenotów nazywana nocą świętego Bartłomieja. Zorganizowana przez Katarzynę Medycejską, miała na celu przetrzebienie przedstawicieli tego wyznania. Katarzyna, wiedząc, iż na ślub Małgorzaty, która była katoliczką i Henryka będącego przedstawicielem protestantyzmu, przyjedzie wielu stronników nowego króla, postanowiła wykorzystać okazję i nakazać mordy, w których zginęło prawie dwadzieścia tysięcy hugenotów. Po tych wydarzeniach Henryk Burbon wrócił do Nawarry, gdzie po kilku latach dołączyła do niego żona. Jednak ich życie dalekie było od idylli. Oboje prowadzili się bardzo niemoralnie, nie próbując nawet ukrywać przed sobą swoich nowych kochanków. Ze względu na swoją nieobyczajność Margot została wygnana z Nawarry, do której jednak później wróciła.

Jako kobieta pewna siebie i władcza, walczyła o odzyskanie zamku w Agen, który był jej zapisany w spadku, jednak po buncie ludności miejskiej królowa musiała uchodzić do miasteczka Carlat. Kolejnym etapem w jej życiu był pewien zamek w Owernii, gdzie umieścił ją jej brat i gdzie spędziła następne osiemnaście lat swojego życia.

Królowa Margot przez wiele lat starała się o uzyskanie rozwodu ze swoim mężem Henrykiem i rzeczywiście udało jej się osiągnąć cel: rozwód został uznany, a tytuł królewski został przy władczyni. Henryk Burbon powtórnie się ożenił – jego żoną była tym razem Maria Medycejska.

Pod koniec życia Margot poświęciła się działalności charytatywnej. Wspierała ubogich i kalekich, skupiła się także na pisaniu wspomnień ze swojego życia. Pogodziła się także ze swoim byłym mężem oraz jego nową żoną. Zmarła w 1615 roku jako ostatni członek z rodu Walezjuszy.

Na kanwie historii Małgorzaty de Valois powstała książka autorstwa XIX-wiecznego pisarza francuskiego Aleksandra Dumasa pt.: „Królowa Margot”, a w oparciu o nią filmy: z 1954 roku z Jeanne Moreau w roli Małgorzaty oraz z 1994 z Isabelle Adjani, która także wcieliła się w postać francuskiej królowej.