Księstwo głogowskie - Wojna głogowska 1477-1488

W roku 1476 zmarł, nie pozostawiwszy potomka, ostatni dziedziczny władca księstwa głogowskiego z bocznej linii Piastów, Henryk XI. Swoje aspiracje o sukcesję po nim zgłosili niemal wszyscy sąsiedzi tego niewielkiego śląskiego księstwa, tj. suweren i opiekun zmarłego księcia Kazimierz Jagiellończyk (król Polski) – wysuwający wbrew dynastycznej solidarności pretensje wobec Śląska – Władysław II Jagiellończyk (król czeski), ambitny nowy władca węgierski Maciej Korwin, posiadający autorytet i szerokie wpływy w całej Europie środkowo-wschodniej cesarz niemiecki Fryderyk III, elektor stale rozwijającej się Brandenburgii Albrecht Achilles oraz książę żagański Jan II. Oprócz tego w konflikt o sukcesję głogowską zaangażowało się politycznie także papiestwo oraz pośrednio pomniejsi książęta Sascy.

Działania wojenne rozpoczęły się od przeprowadzonego niezwykle szybko i skutecznie ataku wojsk brandenburskich na księstwo głogowskie. Zakończył się on pełnym sukcesem najeźdźców jeszcze w roku 1476, ale głównie dzięki finansowemu i politycznemu wsparciu Macieja Korwina. Natychmiastowy kontratak księcia żagańskiego Jana II ukazał jednak kruche podstawy brandenburskiego panowania na tym obszarze i zakończył się niemal całkowitym odepchnięciem przeciwników na północny-zachód. W rękach elektora pozostało jedynie miasto Krosno leżące nad Odrą. Kolejne lata przyniosły częste zmiany terytorialne oraz pomniejsze potyczki pomiędzy zainteresowanymi stronami, a decydująca dla dalszych losów konfliktu okazała się wielka bitwa w okolicach wsi Dąbie i Pław, rozegrana w dniu 10. października roku 1478 i zakończona zdecydowana porażką Jana II i jego sojuszników.

Wojna została formalnie zakończona 16. września roku 1482 podpisaniem zawieszenia broni oraz traktatu pokojowego w Kamieńcu Ząbkowskim. Na jego mocy Jan II otrzymał dożywotnio we władanie całość byłego księstwa głogowskiego, za wyjątkiem trzech miast (Krosno Odrzańskie, Lubsk i Sulechów), które zostały przyłączone do Brandenburgii oraz części Głogowa, która należała do książąt cieszyńskich.

Ten przejściowy stan utrzymał się do roku 1488, kiedy to wojska węgierskie siłą usunęły księcia żagańskiego z przyznanych mu sześć lat wcześniej ziem, a Głogów i całe byłe księstwo Henryka XI oraz niemal cały Śląsk zostały przyłączone do Węgier pod panowaniem Macieja Korwina.