Aleksander Gierymski - obrazy, biografia. Życie i twórczość Gierymskiego

Aleksander Gierymski na świat przyszedł 30 stycznia 1850 roku w Warszawie. Był bratem Maksymiliana. Artyści pochodzili z inteligenckiej warszawskiej rodziny. Rodzicami Aleksandra byli Józef, który pracował jako intendent wojskowych budowli, i Julianna która wywodziła się z warstwy mieszczańskiej.

Malarz był bardzo dobrze wykształcony. Zasadniczo można powiedzieć, że całe swoje życie uczył się i zdobywał nowe doświadczenia. W roku 1867 ukończył Gimnazjum Rządowe i w tym samy roku rozpoczął naukę w Klasie Rysunkowej

Jako debiut artystyczny uznaje się publikacje karykatur jego autorstwa w wydawnictwie „Mucha”. Gierymski był bardzo utalentowany, dlatego też za namową brata Maksymiliana udał się do Monachium, aby tam podjąć studia w Akademii Sztuk Pięknych. Razem z bratem przebywali w prywatnej pracowni Franza Adama, gdzie doskonalili swój warsztat, a miało to miejsce w roku 1869. Rok później Gierymscy przyjechali do Warszawy. Ich pobyt w rodzinnym mieście nie trwał długo. W roku następnym udali się w podróż do Włoch, gdzie przebywali głównie w Wenecji i Weronie. Aleksander inspirował się tamtejszym malarstwem. W roku 1872 ukończył studia w monachijskiej ASP i wyjechał do kurortów uzdrowiskowych, gdyż Maksymilian podupadł na zdrowiu, a młodszy brat pragnął mu towarzyszyć. W grudniu 1874 roku wyjechał do Neapolu, gdzie ponownie doskonalił swoje umiejętności.

Do Warszawy Gierymski przyjechał, kolejny raz, w roku 1875. W tym okresie poznał między innymi Henryka Sienkiewicza, Helenę Modrzejewską, a także odnowił znajomość z Witkacym. W połowie roku rozpoczął przygotowania do namalowania jednego z najbardziej znanych swoich dzieł – „Altany”. Niedługo potem ponownie opuścił kraj. Powrócił do niego w kwietniu 1879 roku. Malował w tym okresie sceny z życia Warszawy, a zwłaszcza Powiśla. Powstały między innymi obrazy: „Żydówka sprzedająca cytryny”, „Żydówka sprzedająca pomarańcze”, „Brama na Starym Mieście w Warszawie”, „Święto trąbek I” oraz „Święto trąbek II”. W roku 1884 przyjaźń z Witkiewiczem bardzo się nasiliła. Miało to wpływ na twórczość Gierymskiego. Niestety koniec roku przyniósł malarzowi pogorszenie stanu zdrowia. W związku z tym Aleksander wyjechał do Wiednia i nad Morze Północne, aby się leczyć. Po zakończonej kuracji nie powrócił jednak do kraju. Wyjechał do Włoch. Tam namalował między innymi „Kuter na brzegu morza”, „Łódź rybacką na brzegu morza”. Cztery lata później wyjechał do Monachium, gdzie spędził kolejne dwa lata swojego życia.

Do Polski powrócił Gierymski w roku 1893. Osiadł w Krakowie. Skorzystał z zaproszenia Włodzimierza Tetmajera. Jego majątek w Bronowicach okazał się idealnym miejscem do malowania i to właśnie w tym podkrakowskim dworku powstała „Trumna chłopska”. W lipcu roku następnego malarz kolejny raz udał się do Monachium, gdzie pozostał do roku 1897. Nie zabawił tam jednak długo. Ponownie postanowił wyruszyć do Włoch, gdzie powstał obraz inspirowany tamtejszą architekturą, noszący tytuł „Wnętrze bazyliki św. Marka w Wenecji”.

Na kilka lat przed śmiercią Gierymski przebywał w Paryżu. Podziwiał prace impresjonistów i czerpał z ich twórczości inspiracje. We Francji bawił od października roku 1898 do czerwca 1899 roku. Następnie powrócił do Włoch.

Aleksander Gierymski zmarł w roku 1901. Dokładna data jego śmierci nie jest znana. Przykre zdarzenie miało miejsce między 6 a 8 marca w miejscowości Manicomio, w szpitalu dla obłąkanych.