Amadeo Modigliani - biografia, życiorys

Amadeo Modigliani urodził się 12 lipca 1884 roku we Włoszech, w toskańskim mieście Livorno na wybrzeżu Morza Liguryjskiego. Był pochodzenia żydowskiego. Miał troje starszego rodzeństwa.

Od najmłodszych lat prześladowały go problemy zdrowotne: przeszedł zapalenie opłucnej,  latami zmagał się z objawami gruźlicy. W czasie zimy matka wywoziła go w cieplejsze rejony: do Florencji, Rzymu, Neapolu i Wenecji. Amadeo, pieszczotliwie nazywany przez rodzinę Dedo, zrezygnował z edukacji z powodu ciągot do malarstwa oraz nieustannych zmagań ze słabym zdrowiem. Od 1898 roku za zgodą matki zaczął pobierać lekcje rysunku od Guglielma Micheliego. Od 1902 roku uczęszczał do Szkoły Aktu Giovanniego Fattoriego. Porzuciwszy tę placówkę, kontynuował naukę malarstwa w weneckiej Szkole Aktu. Tutaj powstały jego pierwsze przedstawienia widoków ulicy.

Po przeprowadzce do Paryża w 1907 roku wpadł w kręgi bohemy paryskiej, eksperymentował z narkotykami, sięgał po alkoholu. Mimo znajomości z takimi osobowościami jak Pablo Picasso, Diego Riwiera czy Guillaume Apollinaire nie ulegał cudzym wpływom – jego sztukę cechował mocno zindywidualizowany wydźwięk, nie można było zidentyfikować jej z jakimkolwiek ówczesnym ruchem artystycznym. Jedynie inspiracja Paulem Cezanne pomogła Modiglianiemu wykrystalizować swoją drogę twórczą. Cechą typową dla jego malarstwa jest wydłużająca deformacja modela oraz giętki, cienki kontur. Portrety i akty utrzymywał w tonacji świetlistych barw, kilku wzajemnie penetrujących się tonów. Niektóre z malowideł Dedo można było obejrzeć w Salonie Niezależnych oraz w Salonie Odrzuconych.

Podczas pobytu w stolicy Francji malarz uległ fascynacji rzeźbą. Pozostawił po sobie cykl „Głowy” – nacechowane wpływami sztuki prymitywnej przedstawienia głów rzeźbione z różnych materiałów. Praca nad rzeźbami szkodziła zdrowiu Modiglianiego, toteż porzucił ją, zostawiwszy po sobie tylko 26 brył.

W 1917 roku poznał swoją wielką miłość, Jeanne Hébuterne, studentkę Academie Colarossi, z którą nie mógł się związać ze względu na swoje żydowskie pochodzenie (Jeanne pochodziła z rodziny katolickiej). 29 listopada 1918 roku w Nicei urodziła się córka pary – Jeanne Modigliani.

Także w 1917 roku odbyła  się pierwsza wystawa malarza, którą policja zamknęła z powodu obecności aktów. Przyjaciel Amadeo, Leopold Zborowski, pojechał z artystą na Lazurowe Wybrzeże, by Modigliani podreperował swoje zdrowie. Po powrocie do utęsknionego Paryża oddawał się zgubnym rozrywkom. Nie bacząc na fizyczną słabość, brał udział w pijatykach i palił nałogowo. Mieszkał w lokum, gdzie brakowało ogrzewania i miał ubogą dietę. Był upokorzony i rozgoryczony słabym odbiorem swoich obrazów.

W wieku trzydziestu sześciu lat zachorował na gruźlicze zapalenie opon mózgowych. Umarł w trakcie pobytu w szpitalu Charité, 24 stycznia 1920 roku. Na wieść o jego śmierci ukochana Jeanne popełniła samobójstwo. Wyskoczyła z okna, mimo iż nosiła w sobie kolejne dziecko.

Pogrzeb Modiglianiego ściągnął mnóstwo osób, które chciały oddać mu hołd. Przyjaciele zmarłego wykonali pośmiertną maskę artysty. Dziesięć lat później ukochaną artysty pochowano obok niego w jednym grobie.