Francois Boucher - biografia, życiorys

Urodzony w 1703 roku w Paryżu malarz, grafik i dekorator stał się jednym z symboli francuskiego stylu rokoko. Ulubieniec króla Ludwika XV i markizy de Popmpadour urodził się w biednym, paryskim środowisku. Jego ojciec, Nicolas Boucher, był projektantem koronek i pragnął, aby jego syn również związał się z krawiectwem. W tym celu w  wieku siedemnastu lat Francois został oddany na nauki do Francois Lemoyne'a. Chłopiec szybko jednak ujawnił swój niebywały talent w dziedzinie malarstwa i po trzech miesiącach został zatrudniony w pracowni grafika Jeana-Francois Carsa.

Trzy lata później został laureatem zaszczytnej nagrody Prix de Rome, z której otrzymaniem wiązała się możliwość wyjazdu do Włoch. Naukę we Włoszech artysta podjął dopiero cztery lata później. Studia skończył w 1731 roku. Zaraz potem wstąpił do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby jako malarz historyczny. Również tam szybko zyskał  podziw i uznanie –  w 1734 roku został członkiem kadry akademickiej. Boucher szybko piął się po szczeblach kariery. Został mianowany rektorem Akademii, w 1755 roku objął dyrekcję w Królewskiej Fabryce Gobelinów. Apogeum jego sukcesów przypada na 1765 rok – wówczas został Pierwszym Malarzem Króla.

We wczesnych pracach malarza można odnaleźć rozmach połączony z idylliczną harmonią. Daleko było im jednak do wiejskiej sielanki – artysta tworzył dzieła przepełnione erotyzmem i sensualnością ludzkiego ciała. Nawet w dziełach  o tematyce mitologicznej na pierwszy plan wysuwa się nie historia, a właśnie namiętność. W malarstwie Bouchera z tego okresu widać inspiracje Rubensem. Styl artysty zjednał mu sympatię i podziw Madame Pompadour, kochanki króla Ludwika XV. Boucher wykonywał wiele jej portretów. Z drugiej strony artysta tworzył też doskonałe sceny rodzajowe, do obrazów często pozowała mu jego żona wraz z dziećmi. Mimo to, podstawę utrzymania rodziny stanowiły zlecenia od bogatych kolekcjonerów, o tematyce erotycznej. Zaczęło to wywoływać sprzeciw opinii publicznej, głownie pod wpływem otwartej krytyki malarstwa Bouchera przez Diderota. Reputacja artysty została silnie nadszarpnięta, Boucherowi z trudem udało się ją odbudować.

Prócz malarstwa Francois Boucher pracował również jako projektant kostiumów do przedstawień teatralnych. Był zatrudniany przede wszystkim przy sztukach komicznych, operach, gdzie mogły pojawić się żartobliwe wątki erotyczne, do których idealnie pasowały kostiumy projektowane przez artystę. Do najznamienitszych dzieł artysty należy jednak seria gobelinów umieszczonych w pałacach: Wersalu, Fointenbleau i Choisy. Dzięki tym wspaniałym dziełom Boucherowi udało się odbudować swą nadszarpnięta reputację. Artysta zmarł w 1770 roku w Paryżu. Jego ciało spoczęło w paryskim kościele Saint Germain l’Auxerrois.

Do jego najbardziej znanych dzieł zalicza się obrazy o tematyce mitologicznej: „Triumf Galatei” (1740), „Diana po kąpieli” (1742), „Odpoczynek nimf po powrocie z łowów” (1745). Wśród alegorii rodzajowych wymienić należy przede wszystkim: „Śniadanie” z 1739 roku. Wśród portretów autorstwa Bouchera odnaleźć można między innymi: „Ledę” (1740), „Odaliskę” (1740) i „Odpoczywająca dziewczynę” (1752).