Fryderyk Chopin - biografia, życiorys

Fryderyk Franciszek Chopin żył w latach od 1 marca 1810 roku do 17 października 1849 roku. Urodził się w Żelazowej Woli, niedaleko Warszawy. Był jednym z najwybitniejszych kompozytorów wszechczasów i wirtuozem fortepianu. Komponował muzykę romantyczną oraz sentymentalną. Wychowywał się w Warszawie, tam też skończył edukację. W roku 1830 przeniósł się do Paryża wraz z falą Wielkiej Emigracji. Tam utrzymywał się z publicznych występów fortepianowych oraz z dawania lekcji gry na fortepianie.

Lata od 1837 roku do 1847 wypełniła znajomość z kontrowersyjną i skandalizującą francuską pisarką - Gerge Sand, która była jego miłością. Chopin od urodzenia był słabego zdrowia, chorował na płuca. Zmarł w wieku 39 lat w Paryżu. Jego ojciec - Nicolas Chopin był francuzem, który uczestniczył w Powstaniu Kościuszkowskim. Ożenił się z Polką - Justyną Krzyżanowską. Ich syn Fryderyk Franciszek został ochrzczony w tym samym kościele, w którym jego rodzice brali ślub. Niedługo po narodzinach syna, rodzina wyprowadziła się do Warszawy z powodów służbowych Mikołaja. Do roku 1826 pobierał nauki w tutejszym liceum.

Co ciekawe, chociaż w połowie był Francuzem, nigdy tak naprawdę do końca nie opanował umiejętności płynnego posługiwania się językiem ojca. W związku z tym, że Fryderyk żył w rodzinie utalentowanej muzycznie (rodzice grali na muzycznych instrumentach), już w bardzo młodym wieku umiał grać na fortepianie. Porównywany był do Mozarta i Bethovena, którzy podobnie jak on zaczynali swoją przygodę z muzyką we wczesnym dzieciństwie i na dodatek wykazywali się dużym talentem. Rozgłos dał mu utwór pod tytułem „Polonez G-moll” wielokrotnie porównywany do „Poloneza” Kleofasa Ogińskiego.

Chopin bywał nawet zapraszany do Belwederu, gdzie grywał dla Konstantyna Pawłowicza Romanowa. W roku 1829, w trzy tygodnie po ukończeniu nauki, Chopin zadebiutował w Wiedniu. Występ tak spodobał się publiczności, że Fryderyk Franciszek otrzymał same pozytywne recenzje. Później Chopin wyjechał między innymi do Austrii, chciał też dotrzeć do Włoch. W tym samym czasie do emigrantów polskich na obczyźnie doszła tragiczna wiadomość o upadku Powstania Listopadowego. Pianista tęskniący za ojczyzną, napisał wiele smutnych melodii przesiąkniętych tęsknotą do „kraju lat dziecinnych”.

W roku 1835 po raz ostatni spotkał się ze swoimi rodzicami. W tym też roku wyjechał do Carlsbad, gdzie spotkał swoich starych przyjaciół z Warszawy - Wodzińskich. Szybko zakochał się w ich córce - Marii Wodzińskiej. Zaręczyli się, jednak z powodu słabego stanu zdrowia wirtuoza, ślub musiał zostać przełożony na późniejszy termin. Na pożegnanie napisał dla ukochanej „Walc As-dur op. 69, nr 1”. Z kolei dla Delfiny Potockiej, która w jego życiu pojawiała się od czasu do czasu jako muza, napisał „Walca Des-dur op. 64, nr 1”. W rok później poznał Amandine Aurore Lucille Dupin, czyli George Sand, z którą na samym początku nie dzielił ciepłych uczuć.

Razem z francuską pisarką i skandalizującą kobietą jednocześnie, wybrał się na wycieczkę na Majorkę (wspomnienia z tej podróży George Sand opisała w książce „A Winter In Majorca”). Jest niemal pewna, że owa wycieczka w czasie zimy, doprowadziła znacząco do pogorszenia stanu zdrowia młodego Chopina i w efekcie doprowadziła do jego śmierci. Dla świata pozostał wybitnie uzdolnionym wirtuozem muzyki, który uczucia zaklinał w melodiach tworzonych przez niego z taką łatwością. Do czasów współczesnych uznawany jest za jednego z najbardziej wyjątkowych ludzi swojej epoki. Rok 2010 został ustanowiony rokiem Fryderyka Chopina. Co roku też odbywa się międzynarodowy konkurs pianistyczny imienia sławnego kompozytora.