Średniowiecze - Struktura społeczeństwa średniowiecznego i formy sprawowania władzy w średniowieczu

Średniowieczna Europa wykształciła (nie wnikając w przypadki graniczne i pośrednie) trzy formy sprawowania władzy. Pierwszą, rozwiniętą tuż po połączeniu się dawnych związków plemiennych w narody, zdominowało jednowładztwo królów, którzy mieli być jedynymi władcami i właścicielami całego królestwa (czasy monarchii patrymonialnej).

Kryzys monarchii w drugiej połowie Wieków Średnich doprowadził do umocnienia się innych stanów, zwłaszcza szlachty, która odtąd chciała brać czynny udział w kierowaniu państwem i zarządzaniu ziemią. W zależności od reakcji królów, którzy albo godzili się na przyznanie niższym stanom przywilejów, albo przełamywali kryzys i umacniali swą władzę, można wyróżnić, odpowiednio, monarchię stanową (Polska, Anglia) i monarchię absolutną (Francja).

System feudalny, który zastąpił organizację plemienną, charakteryzował się zależnością ziemską – chłopi uprawiający ziemię pracowali dla swego pana, który z kolei był wasalem króla. Prowadziło to do wielkich różnic między statusem posiadających (władca i możni panowie, rycerstwo i kościelni hierarchowie) i posiadanych (chłopów). Rzemieślnicy stanowili stosunkowo niewielką...