Lech Wałęsa - biografia, życiorys

Lech Wałęsa, prezydent Polski w latach 1990–1995, urodził się 29 września 1943 roku w Popowie niedaleko Lipna na Ziemi Dobrzyńskiej jako syn cieśli, Bolesława Wałęsy oraz Feliksy Kamieńskiej. Uczęszczał i skończył Zasadniczą Zawodową Szkołę w Lipnie. W trakcie służby wojskowej otrzymał stopień kaprala, a jego zdolności do przewodzenia grupie i trzeźwość umysłu dały się zauważyć już wtedy.

Początkowo wykonywał pracę elektryka w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Łochocinie, zaś w 1967 roku otrzymał posadę elektryka okrętowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina na wydziale W-4. W Gdańsku poznał i 8 grudnia 1969 roku pojął za żonę Danutę Gołoś. Małżeństwo doczekało się ośmiorga dzieci.

Przewodniczył strajkowi w swoim zakładzie pracy w roku 1970. Uczestniczył w rozmowach pracowników stoczni z Edwardem Gierkiem. Został zwolniony z pracy za krytyczne słowa pod adresem organizacji związkowych. Był członkiem Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, jednym z redaktorów „Robotnika Wybrzeża”. Kiedy w sierpniu 1980 roku Bogdan Borusewicz zorganizował strajk w Stoczni Gdańskiej, Wałęsa wziął w nim udział, natomiast wkrótce po tym przewodził już Komitetowi Strajkowemu. Spełnienie głównych postulatów Komitetu doprowadziło do zawieszenia protestów, zorganizowania strajku solidarnościowego przedstawicieli różnych zakładów pracy, a także powołania Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od początku lat '70-tych był Wałęsa stale obserwowany przez Służby Bezpieczeństwa.

17 września 1980 roku obwołano go przywódcą mającego nastąpić sierpniowego protestu. To on prowadził negocjacje, walkę o postulaty, a jedność i siła, z jaką popierali go Polacy z całego kraju doprowadziły do powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” oraz wielu organizacji doń przynależących. Wałęsa był pierwszym przewodniczącym „Solidarności”. Został za to internowany, przeniesiony do Chylic, później Otwocka, na koniec zaś przetrzymywany w Arłamowie do listopada 1982 roku. Rok później Lecha Wałęsę przywrócono do pracy w Stoczni Gdańskiej.

Jego walka, zaangażowanie i skuteczność zostały docenione na całym świecie – w 1983 roku nagrodzono go Pokojową Nagrodą Nobla. Wyróżnienie odebrała jego żona wraz z synem Bogdanem, a przemówienie w imieniu Lecha Wałęsy wygłosił Bohdan Cywiński.

W 1989 roku Wałęsa zasiadł przy Okrągłym Stole, gdzie miały odbyć się pertraktacje z przedstawicielami władzy komunistycznej, które to rozmowy były przykładem „bezkrwawej rewolucji”. W czerwcu 1989 roku skutkiem obrad przy Okrągłym Stole doszło do utworzenia pierwszego niekomunistycznego rządu z Tadeuszem Mazowieckim jako premierem.

22 grudnia 1990 roku Lecha Wałęsę legalnie wybrano pierwszym prezydentem Rzeczypospolitej po upadku ustroju komunistycznego. Przysięgę prezydencką złożył 22 grudnia 1990 roku, kończąc ją słowami: „Tak mi dopomóż Bóg”. W trakcie swojej prezydentury, którą sprawował do 22 grudnia 1995 roku zorganizował m.in. obchody 50 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, doprowadził do uzyskania dokumentów dotyczących zbrodni katyńskiej, miał swój udział w obaleniu rządu Jana Olszewskiego po opublikowaniu listy Macierewicza. W latach '90-tych pojawiły się oskarżenia o współpracę z SB – w aktach istniał tajny współpracownik o pseudonimie „Bolek”.

Lech Wałęsa otrzymał odznaczenia m.in. Orderu Orła Białego, Orderu Odrodzenia Polski, Medal UNESCO, Międzynarodową Nagrodę Wolności, Amerykański Medal Wolności National Endowment for Democracy, szwedzki Królewski Order Serafinów, Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej.

Wydał kilka książek: autobiografie – „Droga nadziei” i „Wałęsa”, a także książki:„Droga do prawdy. Autobiografia” oraz „Lech Wałęsa. Moja III RP. Straciłem cierpliwość”.