Bitwa pod Mohaczem (1526 r.)

Imperium Osmańskie za panowania Sulejmana II Wspaniałego osiągnęło szczyt swojej potęgi – oprócz wewnętrznego wzmocnienia państwa sułtan ten, dzięki systematycznym i skutecznym kampaniom wojennym, znacznie poszerzył zasięg terytorialny swojego państwa. Jednym z obszarów, na których Sulejman II skoncentrował swoje siły ofensywne, był Półwysep Bałkański. Po zdobyciu cennych przyczółków w jego południowej części, następnym celem kampanii tureckich słało się zdecentralizowane, osłabione wewnętrznymi sporami Królestwo Węgierskie.

W roku 1521 najazd turecki sięgnął południowych granic państwa Ludwika II Jagiellończyka (w twierdzy w Belgradzie zainstalowany został na stałe garnizon muzułmański). Kilkuletni okres względnego pokoju nie przyczynił się jednak do skonsolidowania sił węgierskiej szlachty w obliczu poważnego zagrożenia zewnętrznego, dlatego ponowiony w roku 1526 zmasowany atak przyniósł Sulejmanowi II nadspodziewanie duże sukcesy. Oficjalnym powodem wznowienia działań wojennych przez stronę turecką była odmowa zapłacenia (skądinąd wygórowanego) trybutu przez króla węgierskiego. Olbrzymia i świetnie wyszkolona armia osmańska w kwietniu 1526 przekroczyła granicę i rozpoczęła tryumfalny marsz na...