Rewolucja społeczna w opinii Zygmunta Krasińskiego - „Nie-Boska komedia”

W dramacie romantycznym „Nie-Boska komedia” Zygmunt Krasiński podejmuje rozważania nad wieloma aspektami życia - zastanawia się m.in. nad poezją, sytuacją społeczną oraz sensem rewolucji.

„Jest to dramat rzeczy wieku naszego, walka w nim dwóch pryncypiów: arystokracji i demokracji”- tak Krasiński pisze o krwawych przemianach świata, które powoli niszczą ludzkość. Poeta porównuje ziemię do piekła stworzonego samym sobie przez ludzi. Krytykuje postawę rewolucjonistów i otwarcie opowiada się za obozem arystokracji, którym przewodzi hrabia Henryk. Jednocześnie zwraca uwagę na błędy popełniane przez arystokratów: prześladowanie poddanych, pychę, egoizm oraz brak postawy patriotycznej. Z wypowiedzi członków obozu arystokratów wynika, że są oni bierni, boją się podjąć jakiekolwiek działanie, są tchórzami. Krasiński sam był arystokratą i z doświadczenia znał Rewolucję Francuską, stąd świadomie konfrontuje ze sobą dwa światy, rządzących i uciskanych, arystokracji i ludu pracy.

Nadchodzą czasy walki klas. Do obozu arystokracji należą ludzie bogaci, dobrze urodzeni, burżuazja, szlachta, biskupi i kardynałowie. Na czele z hrabią Henrykiem bronią chrześcijaństwa oraz zasad życia politycznego...