Fowizm - obrazy, przedstawiciele. Charakterystyka fowizmu

Fowizm jako kierunek w sztukach malarskich rozwijał się w czasie szczytowej popularności secesji, korzystał więc z jej osiągnięć, ale wypracował również odmienne rozwiązania. Tłem dla jego podstawowych założeń był ekspresjonizm stawiający na jednostkowe wrażenie i oderwanie sztuki od utylitarnych celów, które zastąpione zostały momentalnym, trudnym do uchwycenia i zdefiniowania, uczuciem artysty. Sam termin został sformułowany przez francuskiego krytyka sztuki Louisa Vauxcellesa, który nadał też nazwę wykreowanemu przez Pabla Picassa i Georgesa Braque’a kierunkowi kubistycznemu, odnosząc się w nieco lekceważący sposób do geometryzacji kompozycji obrazu, jaka legła u podstaw ich techniki twórczej.

Nazwa fowizmu odnosi się więc do francuskiego rzeczownika „les fauves”, oznaczającego dosłownie „dzikie zwierzęta”, co miało charakteryzować beztroskie, pozbawione ludzkiej logiki rozwiązania artystyczne stosowane w tego typu pracach.

Historycy sztuki zwracają uwagę na krótkotrwałość oddziaływania tego prądu, który w zasadzie można zamknąć w okresie pomiędzy 1905 a 1908 rokiem, przy czym za datę rozpoczęcia jego formowania przyjmuje się premierę wystawy w Salonie Jesiennym, na którym...