Adam Mickiewicz „Dziady” cz. III jako dramat o władzy i jej wynaturzeniach. Opracowanie

Ogólnie znana jest prawda, że władza deprawuje. Przyjrzyjmy się zatem w jaki sposób problem ten został przedstawiony w trzeciej części „Dziadów”, gdzie ukazane są praktyki Rosjan sprawujących władzę nad nękanymi przez nich Polakami.

Bardzo interesująca jest postać senatora Nowosilcowa. W swoim wystawnym salonie gromadził on całą wileńską elitę, a pieniądze na takie spotkania zdobywał zadłużając się u kupców. Kiedy jeden z nich zapragnął zwrotu pożyczonej kwoty, Nowosilcow oskarżył jego syna o udział w spisku. Podobnie jest podczas rozmowy z matką Rollisona. Senator przybiera maskę, sprawia wrażenie jakby nic nie wiedział o całej sytuacji. Jest postacią cyniczną i pozbawioną najbardziej elementarnych zasad moralnych. Kiedy stracił swoją wysoką pozycję u cara, jeszcze bardziej zintensyfikował okrucieństwo działań, byle tylko przypodobać się władcy.

Działania ludzi sprawujących władzę w imieniu rosyjskiego przywódcy oparte są na terrorze. W więzieniach dochodzi do wielu pobić. Powodem tego nie są poparte dowodami oskarżenia, wystarczą same podejrzenia. Sprawiają oni wrażenie, jakby nie znali pojęcia sprawiedliwości. Ich celem jest tak znękać polskich patriotów, by ich życie straciło sens. Nie była to władza, która w jakikolwiek sposób liczyła się z ludźmi. Raczej jest to obraz nieznoszących sprzeciwu okrutników nie znających wartości cudzego życia.

Przyjrzyjmy się jeszcze postaci samego cara. Już od dzieciństwa uczył się on sterować innymi ludźmi, co działo się chociażby podczas manewrów wojskowych. Władza szybko stałą się jego namiętnością, a on traktował ją jak zabawę, nie szczególną odpowiedzialność. Pragnął utrzymać ją za wszelką cenę, nawet poprzez kolejne zbrodnie.

Przedstawiciele władzy w „Dziadach” zostali ukazani jako zdeprawowani i wynaturzeni. Zapomnieli, że ich zadaniem jest dążyć do dobra ludu, wymagali tylko bezwzględnego posłuszeństwa. Dlatego w ich otoczeniu zebrała się banda głupców, ludzi zupełnie niemających własnego zdania. Stąd nastąpiła zupełna dewaluacja przewodnictwa nad innymi. Mickiewicz pokazał działania ludzi sprawujących rządy jako wyniszczające i dążące do powolnego rozkładu i upadku społeczeństwa.