Leopold Staff „Most” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz ten ma charakter filozoficzny. Jest w pewnym sensie rozrachunkiem własnego życie, które w konsekwencji rozważań podmiot liryczny uznaje za udane.

Utwór ma budowę ciągłą, stychiczną. Składa się z trzynastu wersów, które nie są regularne. Staff zastosował tu szeroko pojęty symbolizm i to właśnie symbol jest najważniejszym środkiem poetyckiego przekazu i ukształtowania. Oprócz tego można w wierszu odnaleźć liczne porównania, np. „lekko jak motyl”, „ciężko jak słoń”. Charakterystyczne jest także powtórzenie wyrażenia „nie wierzę”, „nie wierzyłem”, które nadaje utworowi specyficzny charakter rozważań o życiu ludzkim.

Tytułowy most jest niczym innym jak symbolem ludzkiego życia. W życiu codziennym stanowi połączenie między dwoma lądami, brzegami, miejscami. Dzięki takim konstrukcjom człowiek może swobodnie poruszać się po świecie i oglądać wiele jego wcześniej niedostępnych zakątków. W wierszu Staffa most stanowi połączenie pomiędzy egzystencją doczesną a tym, co spotka nas po śmierci. Budowla to wszystkie zdarzenia, sytuacje i chwile, które podmiot liryczny musiał przeżyć. Wspomina on, iż nie wierzył w swój sukces. Most wydawał mu się mało stabilny, niepewny. Te określenia dotyczą oczywiście naszego życia, które jest zmienne i potrafi nas zaskakiwać, także w ten najbardziej negatywny sposób. Osoba mówiąca w utworze opisuje swoje życie bardzo symbolicznie. Stwierdza, iż przechodziła przez most bardzo różnie. Czasem lekko jak motyl, co nasuwa skojarzenie, iż wówczas życie było piękne i łatwe. Innym razem ciężko jak słoń, więc pewnie na drodze mężczyzny pojawiły się trudne sytuacje, może smutek i ból.

Taka koncepcja życia, jaką przedstawia Staff jest realistyczna i autentyczna. Los bywa naprawdę zmienny, nigdy nie wiemy, co nam się przydarzy. Jednego dnia jesteśmy szczęśliwi, drugiego wylewamy łzy. Podmiot liryczny przyznaje, że jego życie wyglądało właśnie tak. Teraz, gdy znalazł się po drugiej stronie mostu, nie może uwierzyć, że mu się udało. Domyślamy się, że dożył sędziwego wieku i powoli żegna się ze światem. Patrzy na swoje życie z perspektywy lat oraz doświadczeń. Nie miał nadziei na dobre przeżycie swojego losu, ale jednak mu się udało. Mimo tego podmiot liryczny stwierdza, iż nadal nie wierzy w swoje szczęście. Z pewnością obawiał się na początku życiowej drogi, że nie podoła, podda się w połowie, zrezygnuje. Stało się inaczej.

Wiersz „Most” jest osobistym wyznaniem poety, który po latach wspomina swoje życie. Myślę jednak, że każdy czytelnik może odnieść tekst do własnego życia.